Οι «δάσκαλοι των δύο μαρτύρων»

Μαριάνθη Μπέλλα

εκπαιδευτικός

   Στις αρχές της δεκαετίας του 1920 το εκπαιδευτικό σύστημα είχε να αντιμετωπίσει, μεταξύ άλλων, τα μεγάλα προβλήματα που προέκυψαν από τις εθνικές περιπέτειες. Μαζί με τις απότομες αλλαγές των αριθμητικών μεγεθών, κυρίως σε μαθητές, και τις ανάγκες που αυτές συνεπάγονταν  (διδακτικό προσωπικό, σχολικά κτήρια κλπ.) δημιουργήθηκαν, όπως ήταν φυσικό, και σοβαρές πολιτισμικές ανασυνθέσεις.

   Ανάμεσα στα προβλήματα που προέκυψαν, μακροχρόνιες και αρνητικές συνέπειες είχε και η δημιουργία μιας ιδιαίτερης κατηγορίας εκπαιδευτικών που ονομάστηκαν «δάσκαλοι των δύο μαρτύρων». Επρόκειτο για πρόσφυγες που δήλωναν ότι είχαν υπηρετήσει σαν δάσκαλοι στους τόπους από τους οποίους προέρχονταν, αλλά τους ήταν αδύνατον να προσκομίσουν τα σχετικά δικαιολογητικά. Επειδή ο αριθμός τους ήταν μεγάλος, το κράτος προσπάθησε να δώσει λύση στο πρόβλημα. Σύμφωνα, λοιπόν, με το Ν.Δ. της 23ης Οκτωβρίου 1922, μπορούσαν να διοριστούν σε σχολεία του κράτους όσοι πιστοποιούσαν με ένορκη βεβαίωση δύο μαρτύρων ότι είχαν προϋπηρετήσει σαν δάσκαλοι στον τόπο προέλευσής τους. Αποτέλεσμα του διατάγματος αυτού ήταν να παρουσιαστούν «σμήνη ολόκληρα υποψηφίων, εκ των οποίων ελάχιστοι μόνον είχον τα προσόντα, οι δε πλείστοι των λοιπών εχειροτονήθηκαν εις διδασκάλους εξ εμπόρων, παντοπωλών, οπωροπωλών και χειρονακτών» (Λέφας, 1942: 187-188). Όλοι αυτοί διορίστηκαν και παρείχαν στην εκπαίδευση τις επιζήμιες υπηρεσίες τους για πολλά χρόνια.

Πηγές:

Αλ. Δημαράς, «Εκπαίδευση 1922-1940. Οι νέες βενιζελικές μεταρρυθμίσεις», στο Β. Παναγιωτόπουλος (Επιμ.), Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000, τόμ. 7ος (Από την Αβασίλευτη δημοκρατία στη Δικτατορία της 4ης Αυγούστου), εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2003, σσ. 197-210. 

Χρ. Λέφας, Ιστορία της εκπαιδεύσεως, εκδ. ΟΕΣΒ, Αθήνα 1942.

Εικόνα: http://orinosaxotis.blogspot.gr/2017/03/1914-1920.html

Δημοσιεύτηκε 18th July από τον χρήστη ΚΩΣΤΑΣ ΘΕΡΙΑΝΟΣ - ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΜΠΕΛΛΑ

0