Μ’ αρέσουν τα ρομάντζα. Οι ιστορίες όπου το αθώο κορίτσι κερδίζει τον αγαπημένο της και βρίσκει την ευτυχία. Γνωρίζω ότι στην εποχή μας το είδος δεν έχει πολλούς θιασώτες. Ότι θεωρείται ξεπερασμένο τη σήμερον ημέρα. Αλλά εγώ παραμένω πιστός στην χρυσή παράδοση. Οι ήρωες στις δικές μου ιστορίες είναι οικείοι άνθρωποι με προτερήματα κι ελαττώματα σαν τους ένοικους της διπλανής πόρτας. Μα καλά Κύριε δεν υπάρχουν δράματα στην καθημερινή μας ζωή ; Υπάρχουν και περισσεύουν, αλλά στο κλείσιμο της ιστορίας θέλω να δίνεται η αισιόδοξη προοπτική, ένα τέλος όπου το κοινώς παραδεκτό δίκαιο να θριαμβεύει. Από τους σημερινούς «προοδευτικούς» αυτό θεωρείται ξεπερασμένο κι οπισθοδρομικό, αλλά ας κρατήσουν για τον εαυτό τους και τους θαυμαστές τους αυτήν την άποψη. Εγώ δεν είναι ένας απ’ αυτούς.