Ο άνευ προθέσεως και ούτω μετέωρος εκ γενετής

 ..Η κατάταξη είναι αρρήκτως συνδεμένη με τη λογική και τη ψυχολογία του ανθρώπινου είδους. Όλα –άνθρωποι, ζώα, πράγματα, τόποι, φυτά, ιδέες – «πρέπει» να ανήκουν σε μια κατηγορία και μερικές φορές και σε μια ιεράρχηση. Το ίδιο κάνει ο άνθρωπος και για τον εαυτό του. Από διάφορους κριτές των χαρακτηριστικών και πράξεών του τον κατατάσσουν σε μια από τις κατηγορίες, που υπάρχουν ή με τον καιρό δημιουργούνται.
Η ιστορία του 20ου αιώνα για τον άνθρωπο έχει μια σαφή και γενικά παραδεκτή διαχωριστική γραμμή. Είναι ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος. Έτσι όταν κάπου συναντήσουμε τις λέξεις προπολεμικός ή μεταπολεμικός- λίγο ως πολύ συνεννοούμαστε όλοι. Εννοούμε τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο
Τι γίνεται όμως με αυτούς που γεννήθηκαν στη διάρκειά του; Πού και πώς θα τους κατατάξουμε ; Ποιο χαρακτηριστικό θα φέρουν; Θα είναι οι π ο λ ε μ ι κ ο ί, δηλαδή χωρίς την πρόθεση προ ή μετά; Είναι σίγουρο ότι σε κανέναν που περιλαμβάνεται σ’ αυτή την κατηγορία δε θα άρεσε κάτι τέτοιο. Η λέξη είναι βαριά, μεταφέρει αρνητισμό, συνδέεται με πράξεις ντροπής για το ανθρώπινο είδος. καταστροφές και το σοβαρότερο με θύματα κι αφαιρέσεις ζωής
Ε, λοιπόν ! Εγώ περιλαμβάνομαι σε αυτήν την κατηγορία. Γεννήθηκα τις μέρες που ο Ελληνικός στρατός έδινε τις νικηφόρες, αλλά πρόσκαιρα, μάχες του στα βουνά της Αλβανίας, λίγο πριν οι συντεταγμένες και σιδηρόφρακτες ορδές των Γερμανικών στρατευμάτων ενσκήψουν στα σύνορα και καταλάβουν τη χώρα. Έτσι, πώς να το κάνουμε, και στον τομέα αυτό νιώθω μετέωρος.
Σήμερα, όπου έχω διαβεί το μεγαλύτερο κομμάτι της δικής μου διαδρομής, μ’ έχει πιάσει μια μανία να εξηγήσω πράξεις κι αντιδράσεις. Για έναν τρίτο το θέμα ίσως τον αφήσει αδιάφορο, αλλά για μένα που κάνω ταμείο ζωής, έχει την προφανή σημασία του. Μια ψυχολογική ακτινογράφηση του χαρακτήρα μου πρέπει να λάβει υπόψη και αυτό το στοιχείο