Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ του ΙΣΑΑΚ

Γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Τραπεζούντας του Πόντου το Δεκέμβριο του 1909. Το 1917 με τους διωγμούς των Τούρκων η οικογένειά του καταφεύγει στο Σόχουμ της Γεωργίας. Στην Ελλάδα έρχεται 17 χρονών και απ...οφοιτά από το γυμνάσιο της Έδεσσας. Αργότερα η οικογένειά του εγκαθίσταται κοντά στη Βέροια. Το 1933 εισάγεται στο Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή του εργάζεται ως φροντιστής μέχρι το διορισμό του στο δημόσιο. Ο πόλεμος του ’40 τον βρίσκει να υπηρετεί στο γυμνάσιο του Αμυνταίου της Φλώρινας όπου και επιστρατεύεται. Στο μέτωπο της Αλβανίας τραυματίζεται σοβαρά. Στην Κατοχή προσχωρεί νωρίς στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης. Συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς και ξεφεύγει την εκτέλεση λόγω των γνώσεών του στη γερμανική γλώσσα. Μετά την απελευθέρωση ζει όλες τις περιπέτειες των αγωνιστών της Αριστεράς. Δεν του επιτρέπεται να επιστρέψει στο δημόσιο, αλλά ούτε και να ασκήσει επίσημα το επάγγελμα του φροντιστή Εργάζεται παράνομα στο σπίτι του αλλά κάθε τόσο συλλαμβάνεται για αυτό. Αργότερα όταν ηρεμούν τα πράγματα και παίρνει την πολυπόθητη άδεια, ανοίγει φροντιστήριο και εργάζεται με ιδιαίτερη ευσυνειδησία και για πολλά χρόνια στο επάγγελμα
Μεγαλώνει και σπουδάζει τα τρία παιδιά του μεταλαμπαδεύοντάς τους τις προοδευτικές του ιδέες. Το 1978 αποσύρει την άδειά του για να συνεχίσει την παράδοση ο μαθηματικός γιος του Νίκος. Παραδίδει μαθήματα μέχρι το 1981 και φεύγει γεμάτος από τη ζωή δυο χρόνια αργότερα. Ήταν πολύ καλός μαθηματικός, αλλά και πολύ καλός δάσκαλος. Αγαπήθηκε από τους μαθητές αλλά και τους συντοπίτες του.
Δείτε περισσότερα
Φωτογραφία: ΛΕΩΝΙΔΑΣ    ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ   του   ΙΣΑΑΚ

  Γεννήθηκε σ’ ένα χωριό της Τραπεζούντας του Πόντου το Δεκέμβριο του 1909. Το 1917 με τους διωγμούς των Τούρκων η οικογένειά του καταφεύγει στο Σόχουμ της Γεωργίας. Στην Ελλάδα έρχεται  17 χρονών και αποφοιτά από το γυμνάσιο της Έδεσσας. Αργότερα η οικογένειά του εγκαθίσταται κοντά στη Βέροια. Το 1933 εισάγεται στο Μαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή του εργάζεται ως φροντιστής μέχρι το διορισμό του στο δημόσιο. Ο πόλεμος του ’40 τον βρίσκει να υπηρετεί στο γυμνάσιο του Αμυνταίου της Φλώρινας όπου και επιστρατεύεται. Στο μέτωπο της Αλβανίας τραυματίζεται σοβαρά. Στην Κατοχή προσχωρεί νωρίς στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης. Συλλαμβάνεται από τους  Γερμανούς και ξεφεύγει την εκτέλεση λόγω των γνώσεών του στη γερμανική γλώσσα. Μετά την απελευθέρωση ζει όλες τις περιπέτειες των αγωνιστών της  Αριστεράς. Δεν  του επιτρέπεται να επιστρέψει στο δημόσιο, αλλά ούτε και να ασκήσει επίσημα το επάγγελμα του φροντιστή Εργάζεται παράνομα στο σπίτι του αλλά κάθε τόσο συλλαμβάνεται για αυτό. Αργότερα όταν ηρεμούν τα πράγματα και παίρνει την πολυπόθητη άδεια, ανοίγει φροντιστήριο και εργάζεται με ιδιαίτερη ευσυνειδησία και για πολλά χρόνια στο επάγγελμα
Μεγαλώνει και σπουδάζει τα τρία παιδιά του μεταλαμπαδεύοντάς τους τις προοδευτικές του ιδέες. Το 1978 αποσύρει την άδειά του για να συνεχίσει την παράδοση ο μαθηματικός γιος του Νίκος. Παραδίδει μαθήματα μέχρι το 1981 και φεύγει γεμάτος από τη ζωή δυο χρόνια αργότερα. Ήταν πολύ καλός μαθηματικός, αλλά και πολύ καλός δάσκαλος. Αγαπήθηκε από τους μαθητές  αλλά και τους συντοπίτες του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου