Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

Τα φροντιστήρια στη Γερμανική Κατοχή 1942

                                     β. 1942

Το 1942 είναι η πιο σκοτεινή περίοδος της Κατοχής. Η δυστυχία του λαού φτάνει στο έπακρο. Στους δρόμους της Αθήνας και των άλλων αστικών κέντρων, εκατοντάδες άνθρωποι αφήνουν την τελευταία τους πνοή. Μαζεύονται με τα καρότσια και θάβονται συνοπτικά σε ανώνυμους ομαδικούς τάφους. Υπολογίζεται ότι τα θύματα της π...είνας ξεπέρασαν κατά πολύ τις συνολικές απώλειες στο μέτωπο της Αλβανίας.
Είναι προφανές ότι αυτό αντανακλά σ’ όλη την κλίμακα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Εκείνο που μου έμεινε από την ανάγνωση των εφημερίδων της εποχής είναι ο μακρύς κατάλογος διευθύνσεων καταστημάτων, αποθηκών, εμπόρων που αγοράζουν κάθε αντικείμενο κάποιας αξίας. Ακίνητα, κοσμήματα, έπιπλα, οικόπεδα, χωράφια κ.α. Ο απλός ανυπεράσπιστος άνθρωπος πουλάει όσο-όσο τα πάντα, ξεγυμνώνεται, για να εξασφαλίσει στην οικογένειά του ένα κομμάτι ψωμί.
Οι καταχωρήσεις για φροντιστηριακά μαθήματα είναι περιορισμένες. Στη ΒΡΑΔΥΝΗ του 1942 μέτρησα 12 καταχωρήσεις, στο ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ 9. Λαμπρινόπουλος, Λιβέρης, φροντιστήριο ανώνυμης γυναίκας, Κλαδάκης, ένα περιφερειακό φροντιστήριο στο Θησείο των Κωστή και Κουμανιώτη και τα πανταχού παρόντα νομικά φροντιστήρια, ένα εκ των οποίων είναι του Αποστόλου Ράπη που συνέχισε αρκετά χρόνια μετά τ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου