Οταν πηγαίναμε μαζί σχολείο… ~ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΕΜΑΤΗ ΝΟΣΤΑΛΓΙΑ
Οι παλιές απόφοιτες του Θηλέων φόρεσαν την ποδιά και μοιράστηκαν αναμνήσεις της νιότης
Καρδιοχτύπια της νιότης, ο ήχος του κουδουνιού, η γνώριμη αυλή του σχολείου που συνδέθηκε με το θρυλικό Γυμνάσιο Θηλέων Βόλου, οι παλιοί καθηγητές και το μάθημα στην τάξη, συνέθεσαν τη χθεσινή νοσταλγική εκδήλωση, που συνοδεύτηκε από τις μπλε ποδιές με το λευκό γιακαδάκι, σήμα κατατεθέν της μαθητικής ζωής για πολλές δεκαετίες.
Το κουδούνι χτύπησε χθες το απόγευμα στην αυλή του σχολείου όπου σήμερα στεγάζεται σήμερα το 3° Γυμνάσιο - Λύκειο - Εσπερινό, παρουσία δεκάδων αποφοίτων του Γυμνασίου Θηλέων αλλά και καθηγητών, που ανταποκρίθηκαν με περισσή προθυμία στο κάλεσμα του Συνδέσμου Αποφοίτων Θηλέων Βόλου.
Λίγο πριν ξεκινήσει το…μάθημα στην τάξη, οι παλιές συμμαθήτριες κάθισαν στο θρανίο, ξαναζώντας στιγμές του μακρινού παρελθόντος. Η πρόεδρος του Συλλόγου Δήμητρα Αλαμάνου ανέφερε ότι «αποφασίσαμε να κλείσουμε τη χρονιά στο προαύλιο του παλιού μας σχολείου στο Θηλέων, προκειμένου να αναβιώσουμε τα παλιά, με τις ποδιές, τα θρανία μας, τους καθηγητές μας, κάνοντας παράλληλα αναπαράσταση της τάξης, για να περάσουμε ένα πολύ ωραίο, αποχαιρετιστήριο βράδυ».
Ολες οι παλιές συμμαθήτριες μοιράστηκαν, έντονα συγκινημένες, αξέχαστες στιγμές κι όπως αναφέρει σε αυτό το σημείο η Φώφη Περίδου Ντέντα, απόφοιτη του ‘66 «τι να πρωτοθυμηθώ. Φοράω την ποδιά και νομίζω ότι είμαι 17 χρονών. Ημουν πιο πολύ της διασκέδασης, μου άρεσαν τα αστεία, οι εκδρομές, και μέχρι σήμερα, όταν συναντιόμαστε με τα μέλη του Συλλόγου και τις παλιές συμμαθήτριες, συζητάμε τα παλιά και κρατάμε τις καλύτερες αναμνήσεις».
Κοινή συνισταμένη του παρελθόντος «οι ωραίες αναμνήσεις του σχολείου, η παρέα με τις συμμαθήτριες, οι καθηγητές μας, οι απίθανες εκδρομές με το τρενάκι του Πηλίου ή οι κοντινές εξορμήσεις στον Αναυρο, η ωραία ζωή που μοιραστήκαμε στο σχολείο» θυμάται η Ελευθερία Ραχιωτάκη-Βαλασσά, απόφοιτη του ‘67.
Ανάλογες μνήμες μοιράζονται όλες οι παλιές συμμαθήτριες κι όπως υπογραμμίζει από την πλευρά της η Μαρία Γεωργιάδου-Γεννατά, απόφοιτη του ‘63 «Οι αναμνήσεις μας είναι πάρα πολλές, αξέχαστες, οι φιλίες και οι δεσμοί μεταξύ μας ήταν πολύ δυνατές, ήμασταν παιδιά με αγάπη, με κατανόηση, η μια βοηθούσε την άλλη. Σήμερα, προσθέτει η ίδια, νιώθω σαν να ξαναζώ τα χρόνια εκείνα πάλι. Νιώθουμε ότι είμαστε πάλι μαθήτριες».
Η μαθητική ζωή παραμένει πολύτιμη ανάμνηση για τις παλιές μαθήτριες, που βίωσαν τα αυστηρά ήθη και το κλίμα της εποχής, αλλά φύλαξαν στην καρδιά τους με περισσή αγάπη εικόνες από τη σχολική τους ζωή. Στο σημείο αυτό η Αθηνά Τζουμερκιώτη Κυπρισλή, απόφοιτη του ‘62 θυμάται έντονα τα κτίρια που φιλοξένησαν τις σχολικές δραστηριότητες μετά τους σεισμούς. Θυμάται το διάλειμμα, τα γέλια, τα παιχνίδια, αλλά και μια αξέχαστη εκδρομή με τον Μουτζούρη στα Πλατανίδια, ο οποίος «αγκομαχούσε» στο γυρισμό. «Κατεβαίναμε και σπρώχναμε για να προχωρήσει το τρενάκι και οι μαθήτριες της εβδόμης και της ογδόης τραγουδούσαν «φούστα κλαρωτή και γαρίφαλο στ’ αυτί» κι όταν βλέπω την ταινία με την Καρέζη, θυμάμαι αυτή την σκηνή» επισημαίνει με έντονη συγκίνηση η ίδια.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Φωτό: Ηλίας Καράτσαλος
Οι παλιές συμμαθήτριες ποζάρουν στο φακό με τις ποδιές τους
Παλιοί καθηγητές του Θηλέων παραβρέθηκαν στην εκδήλωση
Γυμνάσιο Θηλέων Βόλου
Βόλος Μαγνησία
Σχόλια
Απόφοιτες Γυμνασίου Θηλέων
Λυπήθηκα που για μία ακόμη φορά, οι οικογενειακές υποχρεώσεις με κρατούν μακρυά από την Ελλάδα, και μου στέρησαν την χαρά της συμμετοχής μου σ αυτή την υπέροχη εκδήλωση. Ζήλεψα για την απουσία μου. Εύχομαι σε όλες τις συμμαθήτριές μου και μη, που έλαβαν μέρος, να είναι πάντα καλά και να φορούν με καμάρι την μπλε ποδιά, που τότε τη ν είχαμε βραχνά, αλλά σήμερα την ατενίζουμε με αγάπη κι θα την ξαναφορούσαμε με καμάρι εάν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω σ εκείνα τα όμορφα και ανέμελα χρόνια. Τους φιλικούς μου χαιρετισμούς στους σεβαστούς και αγαπητούς καθηγητές, και όλη μου την αγάπη στις συμμαθήτριες, από την μακρυνή Βοστώνη.
Ντίνα Γραμματικούλη-Κολοβού - 2014-07-01 20:58:13
Οι παλιές απόφοιτες του Θηλέων φόρεσαν την ποδιά και μοιράστηκαν αναμνήσεις της νιότης
Καρδιοχτύπια της νιότης, ο ήχος του κουδουνιού, η γνώριμη αυλή του σχολείου που συνδέθηκε με το θρυλικό Γυμνάσιο Θηλέων Βόλου, οι παλιοί καθηγητές και το μάθημα στην τάξη, συνέθεσαν τη χθεσινή νοσταλγική εκδήλωση, που συνοδεύτηκε από τις μπλε ποδιές με το λευκό γιακαδάκι, σήμα κατατεθέν της μαθητικής ζωής για πολλές δεκαετίες.
Το κουδούνι χτύπησε χθες το απόγευμα στην αυλή του σχολείου όπου σήμερα στεγάζεται σήμερα το 3° Γυμνάσιο - Λύκειο - Εσπερινό, παρουσία δεκάδων αποφοίτων του Γυμνασίου Θηλέων αλλά και καθηγητών, που ανταποκρίθηκαν με περισσή προθυμία στο κάλεσμα του Συνδέσμου Αποφοίτων Θηλέων Βόλου.
Λίγο πριν ξεκινήσει το…μάθημα στην τάξη, οι παλιές συμμαθήτριες κάθισαν στο θρανίο, ξαναζώντας στιγμές του μακρινού παρελθόντος. Η πρόεδρος του Συλλόγου Δήμητρα Αλαμάνου ανέφερε ότι «αποφασίσαμε να κλείσουμε τη χρονιά στο προαύλιο του παλιού μας σχολείου στο Θηλέων, προκειμένου να αναβιώσουμε τα παλιά, με τις ποδιές, τα θρανία μας, τους καθηγητές μας, κάνοντας παράλληλα αναπαράσταση της τάξης, για να περάσουμε ένα πολύ ωραίο, αποχαιρετιστήριο βράδυ».
Ολες οι παλιές συμμαθήτριες μοιράστηκαν, έντονα συγκινημένες, αξέχαστες στιγμές κι όπως αναφέρει σε αυτό το σημείο η Φώφη Περίδου Ντέντα, απόφοιτη του ‘66 «τι να πρωτοθυμηθώ. Φοράω την ποδιά και νομίζω ότι είμαι 17 χρονών. Ημουν πιο πολύ της διασκέδασης, μου άρεσαν τα αστεία, οι εκδρομές, και μέχρι σήμερα, όταν συναντιόμαστε με τα μέλη του Συλλόγου και τις παλιές συμμαθήτριες, συζητάμε τα παλιά και κρατάμε τις καλύτερες αναμνήσεις».
Κοινή συνισταμένη του παρελθόντος «οι ωραίες αναμνήσεις του σχολείου, η παρέα με τις συμμαθήτριες, οι καθηγητές μας, οι απίθανες εκδρομές με το τρενάκι του Πηλίου ή οι κοντινές εξορμήσεις στον Αναυρο, η ωραία ζωή που μοιραστήκαμε στο σχολείο» θυμάται η Ελευθερία Ραχιωτάκη-Βαλασσά, απόφοιτη του ‘67.
Ανάλογες μνήμες μοιράζονται όλες οι παλιές συμμαθήτριες κι όπως υπογραμμίζει από την πλευρά της η Μαρία Γεωργιάδου-Γεννατά, απόφοιτη του ‘63 «Οι αναμνήσεις μας είναι πάρα πολλές, αξέχαστες, οι φιλίες και οι δεσμοί μεταξύ μας ήταν πολύ δυνατές, ήμασταν παιδιά με αγάπη, με κατανόηση, η μια βοηθούσε την άλλη. Σήμερα, προσθέτει η ίδια, νιώθω σαν να ξαναζώ τα χρόνια εκείνα πάλι. Νιώθουμε ότι είμαστε πάλι μαθήτριες».
Η μαθητική ζωή παραμένει πολύτιμη ανάμνηση για τις παλιές μαθήτριες, που βίωσαν τα αυστηρά ήθη και το κλίμα της εποχής, αλλά φύλαξαν στην καρδιά τους με περισσή αγάπη εικόνες από τη σχολική τους ζωή. Στο σημείο αυτό η Αθηνά Τζουμερκιώτη Κυπρισλή, απόφοιτη του ‘62 θυμάται έντονα τα κτίρια που φιλοξένησαν τις σχολικές δραστηριότητες μετά τους σεισμούς. Θυμάται το διάλειμμα, τα γέλια, τα παιχνίδια, αλλά και μια αξέχαστη εκδρομή με τον Μουτζούρη στα Πλατανίδια, ο οποίος «αγκομαχούσε» στο γυρισμό. «Κατεβαίναμε και σπρώχναμε για να προχωρήσει το τρενάκι και οι μαθήτριες της εβδόμης και της ογδόης τραγουδούσαν «φούστα κλαρωτή και γαρίφαλο στ’ αυτί» κι όταν βλέπω την ταινία με την Καρέζη, θυμάμαι αυτή την σκηνή» επισημαίνει με έντονη συγκίνηση η ίδια.
ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ
Φωτό: Ηλίας Καράτσαλος
Οι παλιές συμμαθήτριες ποζάρουν στο φακό με τις ποδιές τους
Παλιοί καθηγητές του Θηλέων παραβρέθηκαν στην εκδήλωση
Γυμνάσιο Θηλέων Βόλου
Βόλος Μαγνησία
Σχόλια
Απόφοιτες Γυμνασίου Θηλέων
Λυπήθηκα που για μία ακόμη φορά, οι οικογενειακές υποχρεώσεις με κρατούν μακρυά από την Ελλάδα, και μου στέρησαν την χαρά της συμμετοχής μου σ αυτή την υπέροχη εκδήλωση. Ζήλεψα για την απουσία μου. Εύχομαι σε όλες τις συμμαθήτριές μου και μη, που έλαβαν μέρος, να είναι πάντα καλά και να φορούν με καμάρι την μπλε ποδιά, που τότε τη ν είχαμε βραχνά, αλλά σήμερα την ατενίζουμε με αγάπη κι θα την ξαναφορούσαμε με καμάρι εάν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω σ εκείνα τα όμορφα και ανέμελα χρόνια. Τους φιλικούς μου χαιρετισμούς στους σεβαστούς και αγαπητούς καθηγητές, και όλη μου την αγάπη στις συμμαθήτριες, από την μακρυνή Βοστώνη.
Ντίνα Γραμματικούλη-Κολοβού - 2014-07-01 20:58:13
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου