Τ ο π ά ρ τ ι
Χθες το απόβραδο οργάνωσα,
με οδηγό τη φαντασία μου,
ένα ιδιωτικό γιορτάσι με φίλους
που έφυγαν νωρίς και δεν πρόλαβα...
ν’ αποχαιρετήσω.

Τι χαρά !
Μια σειρά εκκρεμότητες
που βασάνιζαν τη σκέψη μου έκλεισαν.
Άλλες ευχάριστα
κι άλλες-δυστυχώς- με υπόλοιπο πίκρας
Έτσι συμβαίνει πάντα
Δεν μπορεί όλα να ταχτοποιηθούν
σαν τούβλα σε επίπεδο τοίχο.
Κάποια έχουν δικό τους σχήμα
κι ανυπόταχτα κυκλοφορούν στα σκοτεινά,
αναζητώντας ίσως μάταια τη λύτρωση στο άγνωστο αχανές