Το Αστικόν,αγγλικό δημοτικό σχολείο του Ποταμού,λειτούργησε το 1824.Το 1825 το σχολείο έχει 90 μαθητές,τρεις απο τους οποίους είναι ξένοι.
Ο πρώτος δάσκαλος φαίνεται να είναι ο Παύλος Σκούφας Πελοπίδας.Αυτές τις δύο χρονιές,παρατηρείται αύξηση των φοιτώντων,διότι πολλοί είχαν καταφύγει στα αγγλοκρατούμενα Κύθηρα,λόγω της ελληνικής επανάστασης,ως προσωρινοί πρόσφυγες.Η σχολή λεοτουργούσε με το αλληλοδιδακτικό σύστημα και η φοίτηση ήταν υποχ...ρεωτική,όπως και σήμερα.
Σχεδόν οι μισοί μαθητές μεταφέρονταν από ζώα,αφού οι αποστάσεις ήταν μεγάλες.Σε κάθε χωριό οπρόεδρος,έπρεπε να διατηρεί καταλόγους με τα ονόματα των φοιτούντων.Από έναν τέτοιο κατάλογο του 1830,βλέπουμε ότι στα Τριφυλλιλανικα ζούσαν 18 παιδιά,ηλικίας 9 χρόνων και πάνω.Με βάση αυτούς τους καταλόγους οι αρμόδιες αρχές γνώριζαν,εάν οι γονείς ανταποκρίνονταν στην υποχρεωτική φοίτηση των αρρένων.Η ηλικία των μαθητών του Ποταμού,σύμφωνα με τους καταλόγους είναι 7 έως 29 ετών.
Στα απουσιολόγια,βλέπουμε τους συνηθισμένους λόγους απουσίας των μαθητών,ανεχώρησεν,αγγαρεία,εις πουλιτσίαν-αστυνομία,με άδειαν,διά βροχήν και κακοκαιρίαν,δια του Αγίου Μηνά,εις αστυνομίαν ως μάρτυς κ.α.Ένα παράδειγμα δικαιολογητικού της εποχής εκείνης αναφέρει:πηστοποιώ του διδασκάλου της περιοχής Ποταμού,ότι ο Μανόλης Κουκούλης είνε κουτζός και δηα βεβεοι της αληθήας υπογράφομε.
Η αλληλοδιδακτική σχολή του Ποταμού,λειτούργησε μέχρι τις αρχές του αιώνα μας,οπότε ιδρύθηθηκαν στον Ποταμό,δημοτικά σχολεία,αρρένων και θηλέων.Το κτίριο του αγγλικού δημοτικού σχολείου στέγασε,τότε,το Ελληνικό σχολείο και κατόπιν το Ημιγυμνάσιο ή Αστικόν σχολείον,όπως ελέγετο.
Το κτίριο σήμερα είναι σχετικά καλά διατηρημένο,όσο αφορά τα κομμάτια της κεραμοσκεπής του και των τοίχων.
Σίγουρα συμφωνούμε όλοι,Τσιριγώτες και μη,πως αυτό το κτίριο έχει-και έχουμε την ανάγκη να το αναδείξουμε,ως πολιτιστικό μνημείο.Για να ξαναποκτήσει την αίγλη και τη χρησιμότητά του χρειάζεται όραμα και διάθεση.
Η ελπίδα εναπόκειται στους αρμόδιους φορείς καθώς και σε εμάς τους ίδιους και αυτό επιτυγχάνεται με το να γνωρίζουμε και να αναγνωρίζουμε την αξία της μάθησης.
Κείμενο:Ελένη Χάρου
Επεξεργασία κειμένου:Δημήτρης Μπαλτζής
Φωτογραφία:Δημήτρης Μπαλτζής
Δείτε περισσότερα
Ο πρώτος δάσκαλος φαίνεται να είναι ο Παύλος Σκούφας Πελοπίδας.Αυτές τις δύο χρονιές,παρατηρείται αύξηση των φοιτώντων,διότι πολλοί είχαν καταφύγει στα αγγλοκρατούμενα Κύθηρα,λόγω της ελληνικής επανάστασης,ως προσωρινοί πρόσφυγες.Η σχολή λεοτουργούσε με το αλληλοδιδακτικό σύστημα και η φοίτηση ήταν υποχ...ρεωτική,όπως και σήμερα.
Σχεδόν οι μισοί μαθητές μεταφέρονταν από ζώα,αφού οι αποστάσεις ήταν μεγάλες.Σε κάθε χωριό οπρόεδρος,έπρεπε να διατηρεί καταλόγους με τα ονόματα των φοιτούντων.Από έναν τέτοιο κατάλογο του 1830,βλέπουμε ότι στα Τριφυλλιλανικα ζούσαν 18 παιδιά,ηλικίας 9 χρόνων και πάνω.Με βάση αυτούς τους καταλόγους οι αρμόδιες αρχές γνώριζαν,εάν οι γονείς ανταποκρίνονταν στην υποχρεωτική φοίτηση των αρρένων.Η ηλικία των μαθητών του Ποταμού,σύμφωνα με τους καταλόγους είναι 7 έως 29 ετών.
Στα απουσιολόγια,βλέπουμε τους συνηθισμένους λόγους απουσίας των μαθητών,ανεχώρησεν,αγγαρεία,εις πουλιτσίαν-αστυνομία,με άδειαν,διά βροχήν και κακοκαιρίαν,δια του Αγίου Μηνά,εις αστυνομίαν ως μάρτυς κ.α.Ένα παράδειγμα δικαιολογητικού της εποχής εκείνης αναφέρει:πηστοποιώ του διδασκάλου της περιοχής Ποταμού,ότι ο Μανόλης Κουκούλης είνε κουτζός και δηα βεβεοι της αληθήας υπογράφομε.
Η αλληλοδιδακτική σχολή του Ποταμού,λειτούργησε μέχρι τις αρχές του αιώνα μας,οπότε ιδρύθηθηκαν στον Ποταμό,δημοτικά σχολεία,αρρένων και θηλέων.Το κτίριο του αγγλικού δημοτικού σχολείου στέγασε,τότε,το Ελληνικό σχολείο και κατόπιν το Ημιγυμνάσιο ή Αστικόν σχολείον,όπως ελέγετο.
Το κτίριο σήμερα είναι σχετικά καλά διατηρημένο,όσο αφορά τα κομμάτια της κεραμοσκεπής του και των τοίχων.
Σίγουρα συμφωνούμε όλοι,Τσιριγώτες και μη,πως αυτό το κτίριο έχει-και έχουμε την ανάγκη να το αναδείξουμε,ως πολιτιστικό μνημείο.Για να ξαναποκτήσει την αίγλη και τη χρησιμότητά του χρειάζεται όραμα και διάθεση.
Η ελπίδα εναπόκειται στους αρμόδιους φορείς καθώς και σε εμάς τους ίδιους και αυτό επιτυγχάνεται με το να γνωρίζουμε και να αναγνωρίζουμε την αξία της μάθησης.
Κείμενο:Ελένη Χάρου
Επεξεργασία κειμένου:Δημήτρης Μπαλτζής
Φωτογραφία:Δημήτρης Μπαλτζής
Δείτε περισσότερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου