Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Τ ο ν υ χ τ ε ρ ι ν ό β ά σ α ν ο

 Στο παρελθόν είχα πολλές φορές συνάντηση μαζί του. Μην παραπλανηθείτε! Δεν ήταν ένα προ-συμφωνημένα ραντεβού. Κάθε άλλο. Απρόσκλητο ερχόταν και στρογγυλοκαθόταν μέσα μου αναστατώνοντάς με. Να το ξεκαθαρίσω από την αρχή. Δεν ήταν όνειρο. Ορκίζομαι, σ’ ό,τι έχω ιερό, πως στη διάρκειά του είχα πλήρη τη συνείδηση των συμβαινόντων, αλλά όχι και τον έλεγχο του σώμ...ατός μου.
Από την πρώτη φορά που το παρατήρησα ένας φόβος εγκαταστάθηκε μέσα μου. Προσπαθούσα να κουνήσω το χέρι μου δίνοντας αντίστοιχη εντολή. Αυτό παρέμεινε πλήρως αδιάφορο. Λες και πέρα βρέχει. Το σύστημα επικοινωνίας μεταξύ μυαλού και σώματος ήταν σε κατάσταση πλήρους σύγχυσης και διακοπής.
Αποπειράθηκα να λυγίσω το πόδι φέρνοντας το γόνατο ψηλά πλην μοιραίως. Μήτε κουνήθηκε καθόλου! Ανατρίχιασα σύγκορμος! Λες να πέθανα κι έτσι να νιώθει ο νεκρός τότε ; Αναρωτήθηκα. Μήπως για κάποιο άγνωστο λόγο έπαθα παράλυση κι από δω και πέρα θα μείνω καθηλωμένος στο κρεβάτι;
Η κατάσταση αυτή δεν κράτησε πάνω από ένα με δυο λεφτά, αλλά εμένα μου φάνηκε ο χρόνος ατέλειωτος. Κάποια στιγμή επιτέλους επανάκτησα τον έλεγχο των κινήσεων, το μεγάλο βάρος στο στήθος κι ο φόβος καταπραΰνθηκαν, αλλά το συμβάν κόλλησε σα βδέλλα στο μυαλό.
Για αρκετά χρόνια με είχε ξεχάσει και η εντύπωση ήταν αμοιβαία. Πρόσφατα μόνο, ήρθε πιο έντονο κι απαιτητικό αναζωπυρώνοντας όλους τους υπόγειους φόβους. Να σας πω εδώ την αμαρτία μου. Φοβάμαι αυτούς που δε φοβούνται. Ίσως γιατί είναι ήδη νεκροί και δε το ξέρουμε. Ίσως γιατί είναι ρομπότ τελευταίας τεχνολογίας, που η κυκλοφορία τους στην αγορά είναι ακόμα μυστική κι ελεγχόμενη. Τέλος -γιατί όχι ;- να είναι επισκέπτες, όντα ενός άγνωστου άλλου πλανήτη. Ο φόβος για την ύπαρξη και τη συνέχιση της ζωής είναι το πιο βαθύ, αρχέγονο κι αταβιστικό χαρακτηριστικό κάθε ζώντος οργανισμού. Δεν το θεωρώ ελάττωμα ή αδυναμία. Αντίθετα είναι ζωντανή απόδειξη ύπαρξης ζωής. Γιατί όμως κάποιοι συνάνθρωποι μας κάνουν τέτοιας βαρύτητας δηλώσεις μόνο αυτοί θα το ξέρουν.
Ίσως για τα περιστατικά που ακροθιγώς περιέγραψα να μην τα πιστεύετε. Να νομίζετε ότι είναι εφευρήματα του μυαλού μου ή ακόμα χειρότερα ένα ψυχρό ατόφιο ψέμα με την υστερόβουλη πρόθεση να εντυπωσιάσει τον αναγνώστη. Τότε ένα και μόνο σας λέω. Εσείς θα χάσετε. Ο μέσος άνθρωπος, μωρέ, αποπειράται να μεγεθύνει τα ενδεχόμενα προτερήματα του κι όχι να εκθέσει σε κοινή θέα τις αδυναμίες του. Είναι φυσική άμυνα απέναντι στο λαίμαργο περιβάλλον του
Τέλος πάντων. Εγώ είμαι στο περίμενε για το επόμενο επεισόδιο έχοντας την ασθενή ελπίδα ότι θα είναι το ύστατο. Ή εγώ θα ξεμπλέξω απ’ αυτό επιτέλους ή εσείς θα γλυτώσετε από μένα οριστικά ….

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου