Β. Κ α θ η μ ε ρ ι ν ά λ ό γ ι α

                   
 …………..Καθόταν ώρα στο παγκάκι του πάρκου, συνηθισμένο σημείο στον πρωινό του περίπατο και έριχνε διαγώνιες ματιές στα μακροσκελή άρθρα, προσεκτικότερα διάβαζε τα σχόλια, μελετούσε αναλυτικά τις φωτογραφίες και  τα αθλητικά αποτελέσματα και τέλος έφτανε η ώρα για την πιο χρήσιμη απασχόληση: Να λύσει το σταυρόλεξο της τελευταίας σελίδας.

 Του άρεσε αυτή η απασχόληση. Πολλές φορές το έλυνε αμέσως κι άλλες τον παίδευε αρκετή ώρα. Αν κόλλαγε σηκωνόταν όρθιος, συνέχιζε τη βόλτα κι εκεί που το μάτι κοίταζε τις χιλιο- ιδωμένες  εικόνες σαν μια γλυκιά αστραπή η λέξη ερχόταν στο μυαλό και του φώναζε.

Εδώ είμαι ρε χαζέ!

Κι αυτός με το μολύβι στο χέρι συμπλήρωνε τα κενά. Μικρές ευτυχίες, μηδαμινής αγοραστικής αξίας στην ελεύθερη αγορά, ανεκτίμητες όμως στην προσωπική, την εσωτερική σου ζωή…….