Ε ξ ο μ ο λ ό γ η σ η

Αισθάνομαι πεσμένος. Σωματικά πεσμένος. Όμως σημειώνω τούτο: Παρά το επιπλέον βάρος που κουβαλώ- κακώς - πάνω μου, εξαιτίας της αδρανειακής αδηφαγίας, που απτόητη μέχρι πριν λίγο χρόνο συνεχιζόταν, παρά τους πόνους της ισχιαλγίας που με κυκλώνουν, φυσική συνέπεια της χρονικής διαδρομής, μέσα μου εντέλει, χωρίς ντροπή σας εξομολογούμαι ότι ζει και βασιλεύει ένα νέο παλικαράκι με ολάκερη τη δύναμη της νιότης, με την ακόρεστη όρεξη για νέα γνώση και την υπόγεια  επιθυμία για νέες εμπειρίες.

Ζητώ χρόνο και περιθώρια ζωής, χωρίς  να είναι διευκρινισμένος ο δέκτης αυτού του αιτήματος. Γνωρίζω ότι η απαίτησή μου εμπεριέχει κάποιον εγωισμό, αλλά επιτέλους να πω κι εγώ φωναχτά όλα αυτά που από χρόνια είναι εντός μου μυστικά καταχωνιασμένα  

Έχω στο μυαλό πολλά να πω και να κάνω.  Έστω  φιλοδοξώ. Τι κέρδισα από τη σιωπή τόσων δεκαετιών; Όλων εκείνων των χρόνων που οι καθημερινές ανάγκες εξασφάλισης των όρων της οικογενειακής επιβίωσης, επέβαλαν έναν αδιάκοπο και εντατικό επαγγελματικό τρόπο ζωής που απορροφούσε όλη τη σκέψη και τη δύναμη. Τι κέρδισα, αλήθεια, από μια παρεξηγημένη αντίληψη σεμνότητας, που το μόνο που πετυχαίνει στην ουσία είναι να δίνει χώρο στους θρασείς ν’ αλωνίζουν μόνοι τους, περιφέροντας «ανά τας ρύμας και τας οδούς» την μεγεθυμένη μετριότητά τους. Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα της προσωπικής μου διαδρομής. Δεν έχω παράπονο. Τι νόημα θα είχε άλλωστε! Είναι διαπίστωση και ως τέτοια θα ήθελα να προσληφτεί. Είναι προσέτι μια οδηγία στους μελλοντικούς ναυτιλλόμενους.

Επιθυμία μου, λοιπόν, είναι να προλάβω χρονικά να υλοποιήσω κάποια από τα σχέδιά μου, που για χρόνια και χρόνια ήταν καταχωνιασμένα σε μια σκοτεινή γωνιά του μυαλού και οι βαριές επαγγελματικές υποχρεώσεις δε μου άφηναν περιθώρια να εκδηλωθούν. Όμως θεωρώ απαραίτητη μια διευκρίνιση. Σχέδια έχω, αλλά δυνατότητα να τα πραγματοποιήσω υπάρχει τώρα πλέον; Δεν μπορείς ν’ αγνοήσεις τη φθορά του χρόνου που έρχεται σαν ένα σκοτεινό πέπλο να σκεπάσει το μυαλό, όπως ο καταρράκτης στο μάτι σκεπάζει λίγο- λίγο την κόρη κι άρα την όραση. Όμως δεν παραιτούμαι. Θα προσπαθήσω με ό,τι απομένει

Ήδη μέσα στην οκταετία από την συνταξιοδότησή μου έχει στοιβαχτεί στο προσωπικό μου αρχείο ένας όγκος κειμένων, που αρκετά από αυτά έχουν δημοσιευθεί σε βιβλία, στο διαδίκτυο και στο παράθυρό μου στο Facebook. Μπορεί να μην έχουν για άλλους αξία, αλλά εγώ τ’ αγαπώ γιατί είναι η δική μου συνεισφορά στον τομέα της γραφής και ελπίζω στο μέλλον να την πλουτίσω και να την εμβαθύνω. Που ξέρεις; Μπορεί αργότερα από κάποιους να αξιολογηθεί.