Λ. Λόγια καθημερινά

Τι όμορφη εικόνα! Βλέπεις- στο διάβα σου νέους στιβαρούς, δεσποινίδες χαριτωμένες, να είναι γεμάτοι με  αυτοπεποίθηση.  Αποφασισμένοι να δώσουν αισιόδοξα τη μάχη της ζωής.  Έμπλεοι δυνάμεων, με όνειρα γλυκά κι όμορφες φιλοδοξίες.  Ορμή κι αποφασιστικότητα.

  Εσύ  ίσως,  ξέρεις ότι οι περισσότεροι θα φάνε στην πορεία τα μούτρα τους

 και θα κηδέψουν σιωπηλά πολλά από αυτά τα φιλόδοξα όνειρά τους. Όχι, βεβαίως ότι το εύχεσαι. Απλώς το ξέρεις!  Παρ’ όλα αυτά, κυρίαρχο αίσθημα μέσα σου

 είναι το αίσθημα της ζήλειας.

 Και τι δεν θα έδινα να βρισκόμουν κι εγώ στη θέση τους!  Ας φάω, για μια ακόμα φορά, στη μάπα όλη τη διάψευση. Ας σκοντάψω πάνω στα σκληρά βράχια της άπονης πραγματικότητας. Θα είναι όμως λίγο να νιώσω  την εσωτερική δύναμη που η φύση προικίζει τον νέο άνθρωπο;  Να δω από την αρχή της βιολογικές μου λειτουργίες  στις αρχικές τους δυνατότητες;

 Η αλήθεια πρέπει να λέγεται χωρίς ντροπή κι αναστολές!!