Ας μιλήσουμε ειλικρινά
Διαβάζοντας τις δηλώσεις των πολιτικών ηγετών μας και τo τεράστιο κύμα των υπεραισιόδοξων εθνικιστών, που διαθέτει η χώρα μας, με κυριεύει ένα κλίμα μελαγχολίας για το εγγύς μέλλον της πατρίδας μας. Φαίνεται ότι διάβασαν άλλα ιστορικά βιβλία ή απέφυγαν από ανθρώπινη άμυνα να διαβάσουν τα αρνητικά συμβάντα που μας κυνηγούν, από τη γέννηση του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους. Δεν είμαστε ο ευλογημένος λαός που κάποιοι με ύποπτες σκοπιμότητες διαδίδουν για να ενεργοποιήσουν τα πιο χαμηλά του ένστικτα. Είμαστε ένας λαός με θεμελιώδη ελαττώματα κι αυτά στις κρίσιμες φάσεις της πορείας μας φάνηκαν ανάγλυφα και καθόρισαν τις τραγωδίες. Ξέρω ότι γίνομαι αντιπαθητικός μα δε ζητώ τίποτε από κανένα, παρά μόνο- αν είναι δυνατόν- την αφύπνιση των αρετών, που δίπλα και μαζί με τα ελαττώματα υπάρχουν μέσα μας. Βλέπω γύρω μου μια μη δικαιολογημένη αισιοδοξία και μια υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων της, που δεν επαληθεύεται από τα πραγματικά στοιχεία. Μεγαλοστομίες, κι αστήρικτα λόγια.
Θα το πω καθαρά. Έχουμε ανάγκη απαραιτήτως συμμάχων που να μας στηρίξουν. Δεν αντέχουμε μόνοι μας να καλύψουμε τους κινδύνους που εμφανίζονται από το ευρύτερο τόξο των ανερχόμενων γειτονικών λαών, που ο καθένας έχει τις δικές του βλέψεις. Το λαό μας τον κυνηγά ένα φάντασμα. Όλοι θέλουν το κακό μας. Βλέπει γύρω του μόνο εχθρούς ή κάνει το κάθε τι να κατασκευάσει κι άλλους ανάμεσα στους λίγους φίλους που απόμειναν. Ευτυχώς είμαστε μέλος μιας ευρύτερης συμμαχίας, που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αν όποιος δεν κατάλαβε ακόμα το σωτήριο για μας ρόλο , που έπαιξε στα χρόνια της κρίσης, δεν ελπίζω πια να τον καταλάβει ποτέ
Έτσι έρχομαι να επαναλάβω κάποιες δικές μου θέσεις στον τομέα αυτόν. Ξέρω ότι θα στεναχωρήσω φίλους, αλλά σε σοβαρά θέματα ο καθένας είναι υπεύθυνος της δικής του στάσης. Προσωπικά έχω λίαν ταλαιπωρηθεί από αδιάλλακτους υπέρ εθνικόφρονες, με πληρωμένη αποστολή το κυνηγητό του εσωτερικού εχθρού, μα αυτό έχει αμελητέα σημασία. Εκείνο που μετράει είναι πως η χώρα πλήρωσε ακριβά αυτήν τους τη στάση. Πριν λίγες μέρες στον τοίχο μου έλεγα
« Όσο τα εθνικά μας θέματα καρκινοβατούν και μένουν στάσιμα, τόσο η δική μας θέση διολισθαίνει σε χειρότερη μοίρα. Αυτό φαίνεται με ευκρίνεια σε μια πρόχειρη περιδιάβαση των συμβάντων στις τελευταίες δεκαετίες. Κάντε απλές συγκρίσεις με τις περασμένες και απορριφθείσες προτάσεις λύσεων τους. Οι εθνικές τραγωδίες έχουν συμβεί κατά το πλείστο από την αδιαλλαξία ενίων δήθεν «υπερασπιστών της Πατρίδας» .
Το τελευταίο συμβάν είναι με εκείνον τον ανεύθυνο Καλύμνιο που «περήφανος» σήκωσε την Ελληνική σημαία στα Ίμια ανοίγοντας μια ακόμα πληγή. Εγώ ενθυμούμαι πριν δεκαετίες ότι από Ελληνική πλευρά εκφράζονταν παράπονα και διαφωνίες για τη συνθήκη της Λοζάνης. Με κύριο περιεχόμενο πως υποτιμούσε τα Ελληνικά συμφέροντα. Τώρα είμαστε οι υπερασπιστές της, με την αγωνία να διατηρήσουμε τα κεκτημένα. Τι να κάνουμε; Οι ισορροπίες άλλαξαν και με πραγματικό φόβο ακούω πολεμοχαρείς κραυγές από τα πιο υπεύθυνα δυστυχώς θεσμικά χείλη δηλώσεις του στιλ «Μολών Λαβέ». Αντί να καλλιεργούμε κλίμα συναλλαγής και ψυχραιμίας προβαίνουμε σε άσκοπους και επικίνδυνους δονκιχωτισμούς»
Ας το πάρουμε απόφαση. Πρέπει να προσγειωθούμε στα σημερινά δεδομένα βλέποντας όλες τις ανοιχτές εθνικές πληγές με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα σώζοντας ό,τι μπορούμε πλέον. Προσωπικά χόρτασα από φουσκωμένη εθνικοφροσύνη. Σ’ έναν απλό πολίτη συγχωρείται να πελαγοδρομεί στα εθνικά θέματα με οδηγό μόνο στο επίπεδο των επιθυμιών. Όμως αυτός που ασκεί εξουσία πρέπει να κινείται στο επίπεδο των δυνατοτήτων, Αλίμονο αν σκέφτεται διαφορετικά. Τότε να το ξέρουμε. Θα είναι ορθάνοιχτη η λεωφόρος της επόμενης Εθνικής Τραγωδίας.
Διαβάζοντας τις δηλώσεις των πολιτικών ηγετών μας και τo τεράστιο κύμα των υπεραισιόδοξων εθνικιστών, που διαθέτει η χώρα μας, με κυριεύει ένα κλίμα μελαγχολίας για το εγγύς μέλλον της πατρίδας μας. Φαίνεται ότι διάβασαν άλλα ιστορικά βιβλία ή απέφυγαν από ανθρώπινη άμυνα να διαβάσουν τα αρνητικά συμβάντα που μας κυνηγούν, από τη γέννηση του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους. Δεν είμαστε ο ευλογημένος λαός που κάποιοι με ύποπτες σκοπιμότητες διαδίδουν για να ενεργοποιήσουν τα πιο χαμηλά του ένστικτα. Είμαστε ένας λαός με θεμελιώδη ελαττώματα κι αυτά στις κρίσιμες φάσεις της πορείας μας φάνηκαν ανάγλυφα και καθόρισαν τις τραγωδίες. Ξέρω ότι γίνομαι αντιπαθητικός μα δε ζητώ τίποτε από κανένα, παρά μόνο- αν είναι δυνατόν- την αφύπνιση των αρετών, που δίπλα και μαζί με τα ελαττώματα υπάρχουν μέσα μας. Βλέπω γύρω μου μια μη δικαιολογημένη αισιοδοξία και μια υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων της, που δεν επαληθεύεται από τα πραγματικά στοιχεία. Μεγαλοστομίες, κι αστήρικτα λόγια.
Θα το πω καθαρά. Έχουμε ανάγκη απαραιτήτως συμμάχων που να μας στηρίξουν. Δεν αντέχουμε μόνοι μας να καλύψουμε τους κινδύνους που εμφανίζονται από το ευρύτερο τόξο των ανερχόμενων γειτονικών λαών, που ο καθένας έχει τις δικές του βλέψεις. Το λαό μας τον κυνηγά ένα φάντασμα. Όλοι θέλουν το κακό μας. Βλέπει γύρω του μόνο εχθρούς ή κάνει το κάθε τι να κατασκευάσει κι άλλους ανάμεσα στους λίγους φίλους που απόμειναν. Ευτυχώς είμαστε μέλος μιας ευρύτερης συμμαχίας, που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Κι αν όποιος δεν κατάλαβε ακόμα το σωτήριο για μας ρόλο , που έπαιξε στα χρόνια της κρίσης, δεν ελπίζω πια να τον καταλάβει ποτέ
Έτσι έρχομαι να επαναλάβω κάποιες δικές μου θέσεις στον τομέα αυτόν. Ξέρω ότι θα στεναχωρήσω φίλους, αλλά σε σοβαρά θέματα ο καθένας είναι υπεύθυνος της δικής του στάσης. Προσωπικά έχω λίαν ταλαιπωρηθεί από αδιάλλακτους υπέρ εθνικόφρονες, με πληρωμένη αποστολή το κυνηγητό του εσωτερικού εχθρού, μα αυτό έχει αμελητέα σημασία. Εκείνο που μετράει είναι πως η χώρα πλήρωσε ακριβά αυτήν τους τη στάση. Πριν λίγες μέρες στον τοίχο μου έλεγα
« Όσο τα εθνικά μας θέματα καρκινοβατούν και μένουν στάσιμα, τόσο η δική μας θέση διολισθαίνει σε χειρότερη μοίρα. Αυτό φαίνεται με ευκρίνεια σε μια πρόχειρη περιδιάβαση των συμβάντων στις τελευταίες δεκαετίες. Κάντε απλές συγκρίσεις με τις περασμένες και απορριφθείσες προτάσεις λύσεων τους. Οι εθνικές τραγωδίες έχουν συμβεί κατά το πλείστο από την αδιαλλαξία ενίων δήθεν «υπερασπιστών της Πατρίδας» .
Το τελευταίο συμβάν είναι με εκείνον τον ανεύθυνο Καλύμνιο που «περήφανος» σήκωσε την Ελληνική σημαία στα Ίμια ανοίγοντας μια ακόμα πληγή. Εγώ ενθυμούμαι πριν δεκαετίες ότι από Ελληνική πλευρά εκφράζονταν παράπονα και διαφωνίες για τη συνθήκη της Λοζάνης. Με κύριο περιεχόμενο πως υποτιμούσε τα Ελληνικά συμφέροντα. Τώρα είμαστε οι υπερασπιστές της, με την αγωνία να διατηρήσουμε τα κεκτημένα. Τι να κάνουμε; Οι ισορροπίες άλλαξαν και με πραγματικό φόβο ακούω πολεμοχαρείς κραυγές από τα πιο υπεύθυνα δυστυχώς θεσμικά χείλη δηλώσεις του στιλ «Μολών Λαβέ». Αντί να καλλιεργούμε κλίμα συναλλαγής και ψυχραιμίας προβαίνουμε σε άσκοπους και επικίνδυνους δονκιχωτισμούς»
Ας το πάρουμε απόφαση. Πρέπει να προσγειωθούμε στα σημερινά δεδομένα βλέποντας όλες τις ανοιχτές εθνικές πληγές με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα σώζοντας ό,τι μπορούμε πλέον. Προσωπικά χόρτασα από φουσκωμένη εθνικοφροσύνη. Σ’ έναν απλό πολίτη συγχωρείται να πελαγοδρομεί στα εθνικά θέματα με οδηγό μόνο στο επίπεδο των επιθυμιών. Όμως αυτός που ασκεί εξουσία πρέπει να κινείται στο επίπεδο των δυνατοτήτων, Αλίμονο αν σκέφτεται διαφορετικά. Τότε να το ξέρουμε. Θα είναι ορθάνοιχτη η λεωφόρος της επόμενης Εθνικής Τραγωδίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου