Το δίλημμα

Αυτή

Με αναστάτωνε σε κάθε μάθημα του και μάλιστα πολλαπλώς. Πρώτον με το χειμαρρώδη τρόπο που το έκανε.  Δεν αναφέρομαι στο πως παρέδιδε την ύλη και στη φάση που έγραφε στον πίνακα, αν κι αυτό ήταν κομμάτι του παιχνιδιού. Όχι!  Περισσότερο με επηρέαζαν τα άλλα στοιχεία του. Όταν με έναν ανεπανάληπτο και ιδιαίτερα  γλαφυρό τρόπο έλεγε ιστορίες πρωτότυπες που συγκέντρωναν την απόλυτη προσοχή του ακροατηρίου. Ιδιαίτερα πρέπει ν’ αναφερθώ στην απρόοπτη κατάληξη των ιστοριών που δημιουργούσε έκρηξη χαράς και επιδοκιμασιών από όλη την τάξη. Το κλου ήταν όταν με κοίταζε με το διαπεραστικό του βλέμμα κατά πρόσωπο κι ένιωθα ότι ό,τι έλεγε απευθυνόταν μόνο σε μένα, λες και γύρω δεν υπήρχαν άλλοι. Τέλος όταν  με πλησίαζε στο θρανίο, καθώς περιδιάβαινε το χώρο.  Τότε μια περίεργη εσωτερική αναστάτωση ζωντάνευε μέσα μου και με έπιανε μια ταχυπαλμία λες κι η καρδιά μου να ήθελε να σπάσει. Από κάτω γινόμουν μούσκεμα και μέσα μου αναδυόταν μια βασανιστική επιθυμία να τον ακουμπήσω. Ν’ απλώσω με θράσος το χέρι και να τον χαϊδέψω. Κάτι που ευτυχώς δεν τόλμησα  να κάνω ποτέ, μπροστά στα βλέμματα τόσων άλλων. Η διπλανή μου στο θρανίο είχε υποπτευθεί ότι κάτι ιδιαίτερο νιώθω για τον συγκεκριμένο καθηγητή, μα παρά τις επίμονες ερωτήσεις της, ποτέ δεν της ανοίχτηκα ούτε κι ένα πόντο. Όποια φαντασίωση ζούσα ήθελα εγωιστικά να την κρατήσω μόνο κι αποκλειστικά για τον εαυτό μου.    

Πόσες φορές εκείνη τη χρονιά με συντρόφευσε η σκέψη του, όταν μόνη στο δωμάτιο του σπιτιού, χωρίς την παρουσία της καταπιεστικής μάνας μου, που απρόσκλητη έχωνε τη μύτη της σε κάθε πτυχή της ζωής μου. Η μάνα μου είχε μια ιδιαίτερη ικανότητα να μυρίζεται την ψυχολογική μου κατάσταση, λες και διάβαζε τις σκέψεις μες το μυαλό μου. Στο παρελθόν την είχα πατήσει αρκετές φορές και της εξομολογούμουν προσωπικά συμβάντα. Μα εδώ και ένα χρόνο είχα βάλει αυστηρή φραγή κυρίως στις περιπτώσεις συναισθηματικών αναταράξεων και αυτήν την περίπτωση με το μυστικό σεβντά που ζούσα ήθελα την αυστηρή δική μου αποκλειστικότητα. Είναι γεγονός ότι η σκέψη του επηρέαζε την αφοσίωσή μου στο διάβασμα αλλά τελικώς να το πω. Καλά τα πήγα στις εξετάσεις, μπήκα στη σχολή που ήθελα και δεν είχα εξαιτίας του κανέναν τραυματισμό. Όμως ας μην τον αθωώσω κιόλας. Πόσα και πόσα βράδια η σκέψη του δε με τυράννησε στον ύπνο και στο ξύπνιο μου. Πόσα φανταστικά σενάρια δεν έφτιαξε το αμαρτωλό κι ευφάνταστο μυαλό μου να ζήσω νοερά μαζί του. Το μαξιλάρι τράβηξε πολλά εξ αιτίας του, αλλά αυτό δε μου έφτανε. Ζητούσα ζωντανές και ρεαλιστικές εμπειρίες μαζί του κι όχι χαζά νεανικά ονειροπολήματα. Του έδωσα πολλές φορές αφορμές-τέρατα και σημεία- να καταλάβει ότι θέλω κάτι περισσότερο μαζί του, μα ανταπόκριση δε βρήκα. Ξέρω ότι του αρέσω. Ερμηνεύω σωστά τις ξελιγωτικές ματιές του, μα φαίνεται να διστάζει και φοβάται ν’ ανοιχτεί. Είμαι σίγουρη ότι κι αυτός με γουστάρει, αλλά δεν ξέρω μέχρι τώρα τι τον κρατάει σε απόσταση. Πρέπει να σκεφτώ τρόπους να τον σαγηνεύσω.  Μα τόσο πολύ τέλος πάντων αγαπά τη γυναίκα του που δε θέλει με τίποτε να πατήσει το στεφάνι; Μα τι του ζητώ η κακομοίρα; Να χαλάσω την οικογένειά του; Φέξε μου και γλίστρησα. Όρεξη έχω για μόνιμες από τώρα δεσμεύσεις. Τι νομίζει μωρέ ο χαζούλης; Μια σύντομη περιπέτεια γουστάρω μαζί του. Θέλω να τον δοκιμάσω, να δω τη γεύση του. Αυτός θα νομίζει ότι αντρικό χέρι δεν ακούμπησε ακόμα απάνω μου. Αχ κακομοίρη μου. Όλο σχεδόν το σώμα μου έχει την εμπειρία από αντρικά χάδια, μα φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσω στο επόμενο στάδιο. Ναι! Δεν ντρέπομαι και θα το πω στα ίσα. Θέλω να μπει μέσα μου άνδρας. Δε θέλω να είμαι πια παρθένα. Γιατί απ’ ένα σημείο και μετά καταντάει και ξεφτίλα. Και τα πράγματα ήρθαν έτσι που  αυτόν διάλεξα που να μην τον συναντούσα ποτές στη ζωή μου.

Είμαι μια όμορφη κι επιθυμητή γυναίκα και αυτό το ξέρω καλά. Μου το είπαν πολλοί που με  επιθύμησαν κι έτσι έχω απτές αποδείξεις επί του θέματος. Σε πολλούς τους έκοψα

από την αρχή το βήχα. Σε μερικούς έδωσα  μια ευκαιρία αλλά με ελεγχόμενο τρόπο και όρια. Και τώρα που αποφάσισα να παραδοθώ ο κύριος μου κάνει κόνξες. Βρε ας το διάολο, τι αναποδιά κι αυτή. Όμως ο περί ου ο  λόγος που το παίζει και απρόσιτος, δεν έχει ιδέα με τι διαόλου κάλτσα έχει μπλέξει. Πάω στοίχημα με όποιον θέλει ότι σύντομα θα τον βάλω μέσα στα σκέλια μου. Ο κόσμος να χαλάσει

Αυτός

Αυτό το γλυκό  πλάσμα, αγαπητοί μου κύριοι, μπορεί να κολάσει και άγιο. Από την πρώτη μέρα που είδα τα τσακίρικα μάτια της σκλαβώθηκα. Ένα πανέμορφο κορίτσι γεμάτο σφρίγος κι ομορφιά έλαμπε στην κυριολεξία μέσα στην τάξη. Τουλάχιστον στα δικά μου μάτια. Αφράτη και πλουμιστή, ανέδιδε μια μυρωδιά αγνότητας, αλλά μαζί κι ερωτισμού Τις πρώτες μέρες η προσήλωση της στο μάθημα ερμηνεύτηκε από μένα σαν την επαινετή εκείνη νεανική περιέργεια για γνώση και υλοποίηση των φιλοδοξιών της. Ένα επιτυχές πέρασμα στη νέα φάση της ζωής της ως φοιτήτρια στη σχολή της προτίμησής της. Στην πορεία έμαθα αυτή την προτίμησή της. Ήθελε να γίνει Αρχιτεκτόνισσα.

Όμως σύντομα κατάλαβα ότι αυτή η προσήλωση και το ενδιαφέρον με αφορά προσωπικά και έτσι έπεσα στο λάκκο.  Ένα τραγικό κι οδυνηρό δίλημμα. Τι μπορώ να προσφέρω εγώ σε ένα τέτοιο υπέροχο πλάσμα; Μόνο να το πληγώσω είμαι ικανός. Ελπίζω πως δεν είμαι τόσο επιπόλαιος να αφεθώ σε τέτοια νταραβέρια. Υπάρχουν τόσα απαγορευτικά για την οποιαδήποτε εκ μέρους μου πρωτοβουλία. Απαγορευτικά ηθικής φύσεως, απαγορευτικά κοινωνικών συμβάσεων και προσωπικών αναστολών. Μη γίνει καμιά παρερμηνεία. Ποιος δε θα ήθελε να δρέψει αυτό το ανέγγιχτο λουλούδι; Ποιος δε θα ήθελε να δοκιμάσει αυτό το προσφερόμενο νέκταρ; Όμως υπάρχουν πραγματικά κι ανυπέρβλητα  εμπόδια. Έχω δική μου οικογένεια και δεν έχω καμιά, μα καμιά πρόθεση να τη διαλύσω. Είμαι ο καθηγητής της εντεταλμένος να της διδάξω το μάθημά του και να την ετοιμάσω για επιτυχές αποτέλεσμα στις εξετάσεις. Υπάρχει σοβαρή διαφορά ηλικίας με διαφορά τουλάχιστον μιας γενιάς. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να εκμεταλλευθώ τη θέση μου. Θα κοιτάξω να σταθώ στο ύψος μου και ν’ αντισταθώ στον πειρασμό που βρέθηκε τόσο ζωντανός στο δρόμο μου

Αυτή

Βάζω πραγματικά το ερώτημα. Μήπως είναι ηλίθιος; Τυφλός και κουφός δεν είναι. Του έδειξα με τους πιο εύγλωττους τρόπους ότι τον γουστάρω. Μέχρι προκλήσεως κι αυτός μας το παίζει ασυγκίνητος. Καμιά ένδειξη ανταπόκρισης εκ μέρους του. Μια μέρα μετά το διάλειμμα πετάχτηκα πίσω του κι όταν άνοιξε η πόρτα του ασανσέρ με θάρρος ή πες το θράσος χώθηκα κι εγώ μέσα.  Μα κι εδώ, γαμότο, ήμουν άτυχη. Λίγο πριν ξεκινήσει για κάτω μπήκε μέσα και μια καθηγήτρια που έκανε μάθημα σε διπλανή αίθουσα.  Ήμουν πανέτοιμη να του κάνω άγρια επίθεση μα η χαμένη φιλόλογος ακύρωσε τα πάντα. Αχ η άτιμη, που να μη σταυρώσει άνδρα για το κακό που μου κάνε Πού θα μου πάει όμως. Θα βρω μια άλλη ευκαιρία να του κάνω μια καθαρή εξήγηση

Το γυρόφερνα στο μυαλό μου το βράδυ και πήρα την απόφαση. Είχα παρατηρήσει ότι την Τρίτη τελειώνει το βράδυ τα μαθήματα μαζί μου, πάει στο διπλανό γκαράζ  να πάρει το αυτοκίνητο. Κάθεται κάπου προς τη νέα Σμύρνη. Εγώ βέβαια μένω στο Χαλάνδρι. Θα του την έχω στημένη κι ας δούμε πως θ’ αντιδράσει

Αυτός

Βαρέθηκα αυτό το βαρύ καθημερινό ωράριο. Από το πρωί-καθημερινά με ένα μεσημεριανό διάλειμμα- μέχρι το βράδυ.  Δε λέω μ’ αρέσει. Εγώ το διάλεξα, μα όπως σε κάθε πλευρά της ζωής υπάρχουν και όρια. Οι υπερβολές από ευχαρίστηση  κάνουν την επιλογή  φυλακή. Αναρωτιέμαι. Το μυαλό μου μήπως έχει πάθει στάση εργασίας. Τα ίδια και τα ίδια καθημερινά με μικρά διαλείμματα αλλαγών. Καμιά ταβέρνα με την οικογένεια και φίλους, κανένα σινεμά και σπανίως θέατρο. Εγώ θα ήθελα πολύ περισσότερα. Άσε τα ταξίδια. Εκεί, αν κι εφόσον γίνει μπορετό, και μάλιστα στο διάστημα των διακοπών του Αυγούστου. Τα χρόνια περνάνε κι εγώ ζω απέχοντας εκ των πραγμάτων από μια σειρά ενδιαφέροντες τομείς της ζωής ενός μέσου ανθρώπου. Αυτό ακριβώς. Θέλω το μερίδιο μου στη ζωή. Δε λέω, καλά είμαι, δεν έχω κανένα πρόβλημα υγείας, αγαπώ την οικογένειά μου και  αγωνίζομαι για την ευτυχία της. Αυτό, να το ξεκαθαρίσω από την αρχή, μ’ ενδιαφέρει πάρα πολύ.  Όμως δεν είμαι και υπεράνω πειρασμών. Όπως όλοι οι άνθρωποι έχουν τα όριά τους, το ίδιο φαντάζομαι θα ισχύει και για μένα.

Ακούστε τι μου συνέβη τις προάλλες και σας παρακαλώ, πιστέψτε με, πως λέω την αλήθεια. Έφευγα από τη δουλειά μου, αφού πήρα το αυτοκίνητο από το γκαράζ. Το πρώτο φανάρι της διαδρομής είναι απ’ αυτά που καθυστερούν, γιατί βγαίνει σε κεντρικό δρόμο. Έτσι υπομονετικά περίμενα. Σε δευτερόλεπτα αναπήδησα από έναν δυνατό ήχο στο τζάμι του συνοδηγού. Γύρισα το κεφάλι και την είδα να μου κάνει έντονα νοήματα. Εκ των υστέρων σκεπτόμενος  τα γεγονότα μπορώ να πω ότι ήταν λάθος, μα πάνω στη βράση των πραγμάτων δε λειτουργεί πάντα το μυαλό με την πρέπουσα ψυχραιμία. Άνοιξα το τζάμι να δω τη θέλει. Σε αμελητέο χρόνο έβαλε το χέρι της μέσα κι απασφάλισε την πόρτα. Με την ίδια ταχύτητα και τόλμη στρογγυλοκάθισε δίπλα μου. Γεμάτος αμηχανία από το θράσος της της είπα με ευγενικό τρόπο να βγει έξω κι ό,τι θέλει να μου το πει αύριο στο μάθημα. Πλην ματαίως. Δεν κουνήθηκε καθόλου απ’ τη θέση της. Πίσω άκουσα έντονα κορναρίσματα. Είχε ανάψει το πράσινο φανάρι. Δεν είχα άλλη επιλογή παρά να ξεκινήσω. Μόλις βρήκα ευκαιρία σταμάτησα και με όλο το αυστηρό ύφος της είπα

«Φτάνει πια δεσποινίς. Άνοιξε την πόρτα και άντε σαν φρόνιμο κορίτσι σπίτι σου»

«Δεν το κουνάω με τίποτε. Θα με πας θες δε θες στο σπίτι μου»

«Θα κατέβω και θα έρθω από κει να σε πετάξω με το ζόρι έξω»

«Θα βάλω τις φωνές και θα πω ότι αποπειράθηκες να με βιάσεις»

«Δηλαδή θέλεις το κακό μου;»

«Όχι χαζούλη εγώ σ΄ αγαπάω και δε θέλω το κακό σου»

Ο άλλος έμεινε. Ποτέ δε φανταζόταν μια τόσο άμεση και οριστική δήλωση

«Μα, δεσποινίς μου εγώ έχω οικογένεια και δεν έχω πρόθεση να τους δημιουργήσω κανένα πρόβλημα»

«Μα κύριε καθηγητά  δεν έχω κι εγώ καμιά τέτοια πρόθεση. Λίγη περιπέτεια ζητώ εντελώς διακριτικά. Κι αυτήν την θέλω μαζί σου.  Μη φοβάσαι. Από μένα κακό δε θα πάθεις»

Έμεινα σιωπηλός, αλλά πια εγκλωβισμένος από το πεισματάρικό αυτό πλάσμα. Προφανώς δεν αρκέστηκε σ’ αυτά.  Ανέβασε τα πόδια στη θέση  και τεντώνοντας το σώμα της που έδωσε ένα παθιασμένο φιλί. Εδώ πρέπει να παραδεχθώ την ενοχή μου. Μπήκα κι εγώ στο παιχνίδι. Μετά από κάποιο χρόνο, όταν επιστρέψαμε κανονικά στις θέσεις μας της είπα

«Πες μου προς τα που είναι το σπίτι σου να σε πάω»

Αυτή

Με το έτσι θέλω πήρα αυτό που ήθελα. Όμως να σας ομολογήσω κάτι. Δεν ήταν και κάτι το συνταρακτικό. Βεβαίως υπάρχουν πολλά ελαφρυντικά. Οι άβολες συνθήκες μέσα στον περιορισμένο χώρο του αυτοκινήτου δεν ήταν το κατάλληλο περιβάλλον και για τους δυο μας, αλλά τέλος πάντων πέρασε το δικό μου. Ο κακομοίρης ήταν σα βρεγμένη γάτα. Αμίλητος με πήγε κοντά στο σπίτι κι η μόνη κουβέντα που βγήκε απ’ το στόμα του ήταν μια καληνύχτα. Ας κάνω εδώ έναν απολογισμό. Πέτυχα αυτό που ήθελα και μέσα μου η τυραννική διάθεση της προηγούμενης επιθυμίας ξεφούσκωσε σα σαμπρέλα ποδηλάτου. Αυτό ήταν. Ως εδώ και μη παρέκει. Άλλωστε δεν υπέγραψα μαζί του  κανένα συμβόλαιο για να μπορεί να επικαλεστεί την παράβασή του

Αυτός

Γύρισα στο σπίτι με χίλιες ενοχές. Ευτυχώς η γυναίκα μου δε ρώτησε τίποτα για την έκτακτη καθυστέρηση. Το μυαλό μου ήταν πλήρως απασχολημένο με την ανάμνηση των προηγούμενων ωρών. Πρέπει να την παραδεχτώ. Για τον τρόπο που επέβαλε την εξέλιξη των πραγμάτων. Μπορώ και δικαίως να ισχυριστώ ότι αυτή με την τόλμη της βίασε τα πράγματα. Μην είμαι και αχάριστος. Τελικά μου άρεσε. Ήταν μια εμπειρία που δεν έχω ξαναζήσει. Εντάξει όλα έγιναν βιαστικά και με φόβο. Μα εγώ ήμουν ο πρώτος. Δε ξέρω αυτή πόσο έμεινε ευχαριστημένη, μα εγώ να το ομολογήσω. Ήταν το ωραιότερο πλάσμα στη ζωή μου που συνευρέθηκα μαζί του. Ευτυχώς πρόσεξα και το προϊόν του  πόθου μου έβρεξε μόνο το κάθισμα, αφού φρόντισα έγκαιρα να τραβηχτώ. Το βασανιστικό ερώτημα είναι τι γίνεται από δω και πέρα. Πρόσεξε κακομοίρη μου γιατί δεν είναι μακριά η πιθανότητα να βρεθείς μπλεγμένος για τα καλά. Δεν ξέρω αύριο πως να συμπεριφερθώ μαζί της. Είναι ένα θέμα που θα ξεκαθαρίσει μόνο επί τόπου.

Αυτή

Ό,τι έγινε, έγινε. Εμένα μου αρκεί που πέρασε το δικό μου. Να σας πω την αλήθεια, συνέχεια σε αυτή τη φάμπρικα δε γουστάρω να δώσω. Θα το παίξω αδιάφορη κι αν αυτός το παρεξήγησε και ζητήσει συνέχεια, έχω τη συνταγή να τον βάλω στη θέση του. Απ’ ό,τι κατάλαβα φοβάται το σκάνδαλό όπως ο διάολος το λιβάνι. Έχω λοιπόν το όπλο να του κόψω το βήχα. Όταν μπήκε στην τάξη επίτηδες ούτε γύρισα να τον κοιτάξω. Έκανα πως μιλούσα με τη διπλανή μου. Έκανε κάποιες προσπάθειες να προκαλέσει την προσοχή μου, μα εγώ αδιάφορη ελπίζω να του έδωσα το μήνυμα. Το ρομάντζο κύριε έλαβε τέλος. Ό,τι ήταν να γίνει έγινε. Οι επόμενες μέρες έδειξαν πως έλαβε το μήνυμα. Ας κρατήσει στη μνήμη του το δώρο που του έκανα και μάλιστα δωρεάν κι ας με φέρνει στο μυαλό του όταν με νοσταλγεί ή κάνει έρωτα με τη δικιά του. Και στο μέλλον δεν προτίθεμαι να δώσω συνέχεια στο θέμα. Θα έχω στη ζωή μου πολλές άλλες ευκαιρίες