Μάταιη προσπάθεια
Οι σημερινοί Κυβερνώντες πρέπει να το πάρουν απόφαση. Όσα τερτίπια κι αν σκαρφιστούν, όσο πλύσιμο εγκεφάλου κι αν μας υποβάλλουν, ένα είναι σίγουρο. Υπεύθυνοι πολιτικοί δεν υπήρξαν και δε μπορούν ποτέ να μας πείσουν για το αντίθετο. Έχει καταγραφεί πλέον, ως ιστορικό γεγονός, η συμβολή τους στο βάθεμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και καμιά, έστω και δημόσια συγνώμη, αυτό δεν μπορεί να το εξαλείψει. Τελεία και παύλα
Όμως σε όλα τα πράγματα υπάρχουν δυο όψεις. Έτσι κι εμείς πρέπει να αποπειραθούμε την καταγραφή τους. Πριν από την επίσημη συνειδητοποίηση της κρίσης η μεν αντιπολίτευση φωνασκούσε εναντίον της συμπολίτευσης για τη σκληρή πολιτική λιτότητας που ασκούσε η κυβερνητική πλευρά, η δε κυβέρνηση σκορπούσε χωρίς έγνοια για τις μελλοντικές συνέπειες χρήματα δανειζόμενη αφειδώς από τους διεθνείς κερδοσκόπους χωρίς να σκέφτεται ότι αυτά πρέπει κάποτε να επιστραφούν μαζί με τους συνεπαγόμενους τόκους. Ανευθυνότητα στο άκρον άωτο. Αρκεί να πετύχουν την παραμονή τους στην εξουσία και την επόμενη φορά
Όταν η βρύση της δανειακής χρηματοδότησης στέρεψε και ήρθε το μνημόνιο άπαντες, με λιγοστές έγκαιρες εξαιρέσεις ( ευτυχώς υπήρξαν και τέτοιες ) το αντιμετώπισαν σαν θανατηφόρα επιδημία. Ακόμα κι ο τότε ηγέτης της συντηρητικής παράταξης τοποθετήθηκε εναντίον, χωρίς βεβαίως να περιγράφει την εναλλακτική λύση. Η ευθύνη του είναι τεράστια κι έχει επίσης καταγραφεί, ως τέτοια. Αναβίωσε στη χώρα θεριεμένο το μόνιμο χαρακτηριστικό της αντίδρασης του λαού μας και την τάση του για απομονωτισμό και προφύλαξη από πραγματικούς και φανταστικούς εχθρούς. «Πτωχή πλην τίμια και γενναία Ελλάς». Δίχως όμως τη συνείδηση των συνεπειών αυτής της στάσης
Το χαρακτηριστικό των σημερινών κυβερνώντων, σε αυτή τη φάση, ήταν η πλήρης
άρνηση των πάντων, η υποστήριξη και συμμετοχή σε κάθε αντιδραστική ομάδα που είχε άμοιρες επιδιώξεις. Η άρνηση στη νομιμότητα, η άρνηση στη συμμετοχή κάθε ευθύνης. Μόνη συμμετοχή στο κάθε τι που θα τους έφερνε στην εξουσία, ακόμα και σε βάρος των εμφανών συμφερόντων της πατρίδας. Όταν με μια ΑΣΥΝΕΤΗ ΠΡΑΞΗ του λαού το πέτυχαν για ένα διάστημα πελαγοδρόμησαν στις ψευδαισθήσεις τους ζημιώνοντας βαριά τα συμφέροντα της χώρας, αλλά στην συνέχεια άρχισαν με τις δήθεν προφανείς ιδεολογικές λεκτικές αντιρρήσεις να προσαρμόζονται εκόντες άκοντες στα αναγκαία. Προσωπικά αυτή η προσαρμογή δε με ξένισε καθόλου, άλλωστε σε άρθρα μου στο παρελθόν την είχα περιγράψει ως αναγκαστική και μοιραία. Έτσι δε διαφωνώ με την αλλαγή στάσης τους, απλώς υπογραμμίζω την κάθε φορά καθυστέρηση, που αφαιρούσε τη δυναμική των αναμενόμενων αποτελεσμάτων
Λείπει όμως κάτι σημαντικό. Η κρίση έφερε τη χώρα σε κατάσταση νέας ισορροπίας. Αντί οι ηγέτες μας να αρχίσουν την αναγκαία εκστρατεία για τη συνειδητοποίηση του γεγονότος υπόσχονται - σαν τίποτα να μη συνέβη - νέους παραδείσους. Έτσι διαμορφώνονται οι όροι για επανάληψη της τραγωδίας χωρίς να μας προκύψει κανένα συμπέρασμα, χωρίς το πάθημα να γίνει μάθημα
Μια ύστατη ευχή προς το λαό μας. Τα κριτήρια που καθορίζουν τη ψήφο του να μην είναι οι βραχυπρόθεσμες προσωπικές ωφέλειες, μα κυρίως τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της πατρίδας μας