Ο Σωτήριος Ανάργυρος γεννήθηκε στις Σπέτσες το 1849. Υπήρξε η σπουδαιότερη προσωπικότητα των Σπετσών του προηγούμενου αιώνα. Ενσάρκωσε τον κλασσικό τύπο του νέου Έλληνα μετανάστη. Η δίψα του για επιτυχία τον οδηγεί από νεαρή ηλικία σε περιπλανήσεις με σταθμούς την Κωνσταντινούπολη, την Ρουμανία, την Αίγυπτο , την Γαλλία και τέλος την Αγγλία. Εκεί ασχολείται για πρώτη φορά με τα καπνά. Το 1883 ο Ανάργυρος οδηγημένος από το εμπορικό του ένστικτο μεταναστεύει στην Νέα Υόρκη της Αμερικής Εκεί προσλαμβάνεται στην μεγάλη καπνοβιομηχανία αμερικανο-εβραίου Τόμψον, την οποία και στο τέλος κληρονομεί μετά την υιοθεσία του από τον μεγαλοβιομήχανο. Με βάση την επιχείρηση αυτή, ο Ανάργυρος κτίζει έναν πραγματικό εμπορικό κολοσσό στο χώρο των καπνών και επεκτείνεται σχεδόν σε όλη την Αμερικανική αγορά.
Το 1894 επιστρέφει για πρώτη φορά στις Σπέτσες. Ξανάρχεται τον επόμενο χρόνο οπότε γνωρίζει – και λίγο αργότερα παντρεύεται – την δεύτερη εξαδέλφη του Ευγενία Θ. Αναργύρου. Το ζεύγος γυρίζει στην Αμερική για τρία ακόμη χρόνια. Η νοσταλγία όμως της γυναίκας του για τις Σπέτσες εξαναγκάζουν τον Ανάργυρο να πουλήσει τις επιχειρήσεις του στην Αμερική και να εγκατασταθεί στο νησί. Από την πώληση της καπνοβιομηχανίας του και μόνο εισέπραξε το ιλιγγιώδες ποσό των 650.000 δολαρίων. Η επιστροφή του Ανάργυρου στο νησί είναι η αρχή της ανάπτυξης των Σπετσών. Η εμπορική του δραστηριότητα συνεχίζετε και στην Ελλάδα, οι Σπέτσες όμως αποτελούν το επίκεντρο των εργασιών του. Το 1904 τελειώνει η ανέγερση πολυτελούς αρχοντικού, νεοκλασικού ρυθμού, στο κέντρο της πόλης. Το 1907 κατασκευάζει με δικά του έξοδα το πρώτο υδραγωγείο του νησιού. Το 1913-14 η προσφορά του μεγάλου ευεργέτη προς το νησί είναι μεγάλη
Πρώτον αγοράζει μεγάλη έκταση την οποίαν και αναδασώνει, δημιουργώντας έτσι και πάλι το πευκοδάσος των Σπετσών που κινδύνευε τότε με αφανισμό εξαιτίας της ανεξέλεγκτης ξύλευσης και καλλιέργειας. Δεύτερον ανοίγει περιφερειακούς δρόμους στο νησί και τρίτον κατασκευάζει το ξενοδοχείο «Ποσειδώνιο». Το τελευταίο αυτό έργο του έδωσε μεγάλη τουριστική ώθηση στις Σπέτσες και ανέδειξε το νησί σε παραθεριστικό κέντρο των ανωτέρων κοινωνικών στρωμάτων. Βασιλιάδες, πρίγκιπες, πρωθυπουργοί και εξέχουσες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο βρίσκονταν κάθε καλοκαίρι στις Σπέτσες φιλοξενούμενοι του εξαισίου αυτού Ξενοδοχείου. Το 1928 οι Σπέτσες γίνονται το μόνιμο αγκυροβόλιο της περιοχής για τον Αγγλικό στόλο, με αποτέλεσμα στην πελατεία του ξενοδοχείου να προστεθούν οι αξιωματικοί του αγγλικού ναυτικού δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη αίγλη. Η αρχοντιά του ξενοδοχείου είναι και σήμερα φανερή που λειτουργεί πλέον πλήρως ανακαινισμένο.
Η Σχολή σχεδιάστηκε και λειτούργησε κατά τα πρότυπα των κολλεγίων Eton και Harrow της Αγγλίας, προκειμένου να ενσαρκώσει και να υπηρετήσει το ευρωπαϊκό ιδεώδες της καθολικής ανάπτυξης του ανθρώπου.
Το ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον, ο υπέροχος αρχιτεκτονικός σχεδιασμός των κτιρίων, τα άρτια εξοπλισμένα εργαστήρια και οι αίθουσες διδασκαλίας, σε συνδυασμό με την καθοδήγηση επιφανών εκπαιδευτικών, επέτρεψαν στη Σχολή να αναδειχθεί σε έναν ιδιαίτερα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό οργανισμό.
Ο πρώτος Διευθυντής της σχολής ήταν ο Άγγλος Eric Sloman, ενώ από την Α.Κ.Σ.Σ αποφοίτησαν πολλοί καταξιωμένοι Έλληνες, όπως ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης.
Η ίδρυση της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών σχεδιάστηκε στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας και έγινε πραγματικότητα σε μία περίοδο αναγέννησης και ανασυγκρότησης του ελληνικού κράτους.
Ο οραματισμός του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου για μία σύγχρονη εκπαίδευση, ταυτίστηκε με την απόφαση των δωρητών της Σχολής, του Σπετσιώτη Σωτηρίου Ανάργυρου και του Κεφαλλονίτη Μαρίνου Κοργιαλένιου, να δημιουργήσουν ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, το οποίο θα διαπαιδαγωγούσε ηγετικά στελέχη για την υπό διαμόρφωση κοινωνία.
Το 1983 το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε την οριστική παύση της λειτουργίας της σχολής, εξαιτίας της δραματικής μείωσης του αριθμού των μαθητών.
Το 1927 γίνεται η έναρξη της «Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών» (ΑΚΣΣ), η οποία είναι η μεγαλύτερη προσφορά του εθνικού ευεργέτη και πραγματικά ανέβασε το πολιτιστικό επίπεδο του νησιού. Η «Σχολή» όπως είναι γνωστή στις Σπέτσες υπήρξε ένα από τα καλύτερα πρότυπα κολλέγια της χώρας αν όχι των Βαλκανίων. Έμπνευση του Ελευθερίου Βενιζέλου, προσωπικού του φίλου και δημιούργημα του Ανάργυρου, η «Σχολή» διαπαιδαγώγησε πλήθος λογίων, καλλιτεχνών, επιστημόνων και πολιτικών. Λειτούργησε μέχρι το 1983, όχι μόνο με έλληνες αλλά και με αλλοδαπούς μαθητές.
Εκτός από τις προσφορές του προς το νησί, σημαντικές είναι και οι δωρεές του προς το κράτος για την αγορά πολεμικών αεροπλάνων και τη δημιουργία του ταμείου υπέρ των αναπήρων πολέμου. Ο Σωτήριος Ανάργυρος άφησε την τελευταία του πνοή στις 18 Δεκεμβρίου του 1928 στο αγαπημένο του νησί. Όλη του την περιουσία την άφησε στη «Σχολή» που δυστυχώς στις μέρες μας ταλανίζεται από μεγάλα οικονομικά προβλήματα Τα δημιουργήματα του σφράγισαν όμως για πάντα την νεότερη ιστορία των Σπετσών.
Υ.Γ Πρέπει με ειλικρίνεια να ειπωθεί ότι η πορεία της Σχολής δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχής παρά τα λεγόμενα πιο πάνω. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους, οι κυριότεροι των οποίων ήταν η θέση της, η δυσκολία στις συγκοινωνίες εκείνη την εποχή. Πρέπει να προσθέσουμε την αντιπάθεια του ντόπιου πληθυσμού προς τον ευεργέτη τους που έχει και κομματικές διαφορές. Ένα συντηρητικό ιστορικά νησί, όπου η πλειοψηφία είναι βασιλικοί δεν είδε με καλό μάτι τον δημοκρατικό οπαδό του Βενιζέλου, που δυο φορές πήγε στο νησί. Μια φορά στα εγκαίνια της σχολής και μετά στην κηδεία του. Το σχολείο αφέθηκε αργότερα και χρησιμοποιήθηκε για αλλότριους σκοπούς.
Το 1894 επιστρέφει για πρώτη φορά στις Σπέτσες. Ξανάρχεται τον επόμενο χρόνο οπότε γνωρίζει – και λίγο αργότερα παντρεύεται – την δεύτερη εξαδέλφη του Ευγενία Θ. Αναργύρου. Το ζεύγος γυρίζει στην Αμερική για τρία ακόμη χρόνια. Η νοσταλγία όμως της γυναίκας του για τις Σπέτσες εξαναγκάζουν τον Ανάργυρο να πουλήσει τις επιχειρήσεις του στην Αμερική και να εγκατασταθεί στο νησί. Από την πώληση της καπνοβιομηχανίας του και μόνο εισέπραξε το ιλιγγιώδες ποσό των 650.000 δολαρίων. Η επιστροφή του Ανάργυρου στο νησί είναι η αρχή της ανάπτυξης των Σπετσών. Η εμπορική του δραστηριότητα συνεχίζετε και στην Ελλάδα, οι Σπέτσες όμως αποτελούν το επίκεντρο των εργασιών του. Το 1904 τελειώνει η ανέγερση πολυτελούς αρχοντικού, νεοκλασικού ρυθμού, στο κέντρο της πόλης. Το 1907 κατασκευάζει με δικά του έξοδα το πρώτο υδραγωγείο του νησιού. Το 1913-14 η προσφορά του μεγάλου ευεργέτη προς το νησί είναι μεγάλη
Πρώτον αγοράζει μεγάλη έκταση την οποίαν και αναδασώνει, δημιουργώντας έτσι και πάλι το πευκοδάσος των Σπετσών που κινδύνευε τότε με αφανισμό εξαιτίας της ανεξέλεγκτης ξύλευσης και καλλιέργειας. Δεύτερον ανοίγει περιφερειακούς δρόμους στο νησί και τρίτον κατασκευάζει το ξενοδοχείο «Ποσειδώνιο». Το τελευταίο αυτό έργο του έδωσε μεγάλη τουριστική ώθηση στις Σπέτσες και ανέδειξε το νησί σε παραθεριστικό κέντρο των ανωτέρων κοινωνικών στρωμάτων. Βασιλιάδες, πρίγκιπες, πρωθυπουργοί και εξέχουσες προσωπικότητες από όλο τον κόσμο βρίσκονταν κάθε καλοκαίρι στις Σπέτσες φιλοξενούμενοι του εξαισίου αυτού Ξενοδοχείου. Το 1928 οι Σπέτσες γίνονται το μόνιμο αγκυροβόλιο της περιοχής για τον Αγγλικό στόλο, με αποτέλεσμα στην πελατεία του ξενοδοχείου να προστεθούν οι αξιωματικοί του αγγλικού ναυτικού δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη αίγλη. Η αρχοντιά του ξενοδοχείου είναι και σήμερα φανερή που λειτουργεί πλέον πλήρως ανακαινισμένο.
Η Σχολή σχεδιάστηκε και λειτούργησε κατά τα πρότυπα των κολλεγίων Eton και Harrow της Αγγλίας, προκειμένου να ενσαρκώσει και να υπηρετήσει το ευρωπαϊκό ιδεώδες της καθολικής ανάπτυξης του ανθρώπου.
Το ειδυλλιακό φυσικό περιβάλλον, ο υπέροχος αρχιτεκτονικός σχεδιασμός των κτιρίων, τα άρτια εξοπλισμένα εργαστήρια και οι αίθουσες διδασκαλίας, σε συνδυασμό με την καθοδήγηση επιφανών εκπαιδευτικών, επέτρεψαν στη Σχολή να αναδειχθεί σε έναν ιδιαίτερα πρωτοποριακό εκπαιδευτικό οργανισμό.
Ο πρώτος Διευθυντής της σχολής ήταν ο Άγγλος Eric Sloman, ενώ από την Α.Κ.Σ.Σ αποφοίτησαν πολλοί καταξιωμένοι Έλληνες, όπως ο πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης.
Η ίδρυση της Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών σχεδιάστηκε στις αρχές της πρώτης δεκαετίας του αιώνα μας και έγινε πραγματικότητα σε μία περίοδο αναγέννησης και ανασυγκρότησης του ελληνικού κράτους.
Ο οραματισμός του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου για μία σύγχρονη εκπαίδευση, ταυτίστηκε με την απόφαση των δωρητών της Σχολής, του Σπετσιώτη Σωτηρίου Ανάργυρου και του Κεφαλλονίτη Μαρίνου Κοργιαλένιου, να δημιουργήσουν ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, το οποίο θα διαπαιδαγωγούσε ηγετικά στελέχη για την υπό διαμόρφωση κοινωνία.
Το 1983 το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε την οριστική παύση της λειτουργίας της σχολής, εξαιτίας της δραματικής μείωσης του αριθμού των μαθητών.
Το 1927 γίνεται η έναρξη της «Αναργυρείου και Κοργιαλενείου Σχολής Σπετσών» (ΑΚΣΣ), η οποία είναι η μεγαλύτερη προσφορά του εθνικού ευεργέτη και πραγματικά ανέβασε το πολιτιστικό επίπεδο του νησιού. Η «Σχολή» όπως είναι γνωστή στις Σπέτσες υπήρξε ένα από τα καλύτερα πρότυπα κολλέγια της χώρας αν όχι των Βαλκανίων. Έμπνευση του Ελευθερίου Βενιζέλου, προσωπικού του φίλου και δημιούργημα του Ανάργυρου, η «Σχολή» διαπαιδαγώγησε πλήθος λογίων, καλλιτεχνών, επιστημόνων και πολιτικών. Λειτούργησε μέχρι το 1983, όχι μόνο με έλληνες αλλά και με αλλοδαπούς μαθητές.
Εκτός από τις προσφορές του προς το νησί, σημαντικές είναι και οι δωρεές του προς το κράτος για την αγορά πολεμικών αεροπλάνων και τη δημιουργία του ταμείου υπέρ των αναπήρων πολέμου. Ο Σωτήριος Ανάργυρος άφησε την τελευταία του πνοή στις 18 Δεκεμβρίου του 1928 στο αγαπημένο του νησί. Όλη του την περιουσία την άφησε στη «Σχολή» που δυστυχώς στις μέρες μας ταλανίζεται από μεγάλα οικονομικά προβλήματα Τα δημιουργήματα του σφράγισαν όμως για πάντα την νεότερη ιστορία των Σπετσών.
Υ.Γ Πρέπει με ειλικρίνεια να ειπωθεί ότι η πορεία της Σχολής δεν ήταν ιδιαίτερα επιτυχής παρά τα λεγόμενα πιο πάνω. Αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους, οι κυριότεροι των οποίων ήταν η θέση της, η δυσκολία στις συγκοινωνίες εκείνη την εποχή. Πρέπει να προσθέσουμε την αντιπάθεια του ντόπιου πληθυσμού προς τον ευεργέτη τους που έχει και κομματικές διαφορές. Ένα συντηρητικό ιστορικά νησί, όπου η πλειοψηφία είναι βασιλικοί δεν είδε με καλό μάτι τον δημοκρατικό οπαδό του Βενιζέλου, που δυο φορές πήγε στο νησί. Μια φορά στα εγκαίνια της σχολής και μετά στην κηδεία του. Το σχολείο αφέθηκε αργότερα και χρησιμοποιήθηκε για αλλότριους σκοπούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου