Λίγη ψυχραιμία δε βλάπτει

 Παρατήρησα με μεγάλη μου θλίψη ότι μια βαρέως πάσχουσα – κατά την προσωπική μου άποψη - ανακοίνωση των δικαστικών ενώσεων πέρασε σχεδόν ασχολίαστη. Κι αυτό από εφημερίδες και κόμματα, που σε άλλα, ακόμα και δευτερεύοντα θέματα, διυλίζουν τον κώνωπα και ξεσηκώνουν το σύμπαν.
Στην ανακοίνωση αυτή υπάρχουν σοβαρές «συνταγματικές υπερβάσεις» που αν δεν καταδικαστούν εγκαίρως θα μπορούσαν να γίνουν ένας ακόμα επάρατος θεσμός στο «σώμα της δημοκρατίας» μας. Το θέμα έχει σχέση με την ανεξαρτησία των τριών εξουσιών. Εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική. Η ανεξαρτησία αυτή δεν καθιερώθηκε για να υπάρχουν αντιθέσεις και πόλεμοι μεταξύ τους, αλλά, με την ειρηνική συμβίωσή τους, να υπάρξει το καλύτερο αποτέλεσμα για τη χώρα
Στην ανακοίνωση αυτή οι δικαστικές ενώσεις καταγγέλλουν την εκτελεστική εξουσία ότι παίρνει μέτρα εναντίον τους για να τους τιμωρήσει που βγάζουν κακές αποφάσεις γι αυτήν ( αφορμή η μη επιστροφή στα «αναδρομικά τους» ολόκληρου του ποσού). Στη συνέχεια – ως μη έδει – παροτρύνουν τους εκλεγμένους εκπροσώπους από το λαό στη Βουλή να καταψηφίσουν τη σχετική τροπολογία !!!!
Βλέπουμε λοιπόν μια ανεπίτρεπτη παρέμβαση της δικαστικής στην εκτελεστική και νομοθετική εξουσία. Καμία αντίδραση από τους άμεσα ενδιαφερόμενους και τους «άτεγκτους σχολιαστές επί παντός» των συμβαινόντων στη χώρα. Σε μένα όμως θα μου επιτρέψετε να πω δυο τρία πράγματα
α) Μπορεί στη σημερινή συγκυρία οι πολιτικοί εκφραστές της εκτελεστικής εξουσίας να μην είναι αντάξιοι των απαιτήσεων, όμως κατέχουν την τυπική έγκριση της λαϊκής ετυμηγορίας. Αυτό ας μην το λησμονούμε γιατί τότε αρνούμαστε την ουσία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Ο λαός δια της ψήφου του θα ανανεώσει ή όχι την εμπιστοσύνη του. Οι δικαστές ποια λαϊκή επιδοκιμασία μπορούν να επικαλεστούν ; (Παρακαλώ τους αναγνώστες να μην ξεχάσουν ότι μιλάω σε επίπεδο θεσμών και όχι προσώπων)
β) Ως ένας απλός πολίτης αυτής της χώρας κάνω την εξής κρίση. Έχω την άποψη ότι κάποιοι κλάδοι εργαζομένων δεν αφομοίωσαν το γεγονός ότι η χώρα μας διέρχεται μια σοβαρή κρίση. Όχι μόνο οικονομική, αλλά γενικότερη θεσμών και αντιλήψεων. Έτσι, ενώ από κάποιους ανέμενα να «βάλουν πλάτη» για το ξεπέρασμά της, δυστυχώς αυτό δε το συνάντησα. Η μεγάλη πλειοψηφία συνεχίζει να λειτουργεί με τον παλαιό παραδοσιακό τρόπο. «Να κοιτάξω για την πάρτη μου! Το προσωπικό μου συμφέρον, ανεξαρτήτως του κινδύνου η χώρα να παρασυρθεί στο βάραθρο»
γ) Δικαιούμαι να θέσω, στο επίπεδο του απλού πολίτη της χώρας, το εξής ερώτημα : Μπορεί μια δικαστική απόφαση να τινάξει στον αέρα τον προϋπολογισμό της χώρας, τον ψηφισμένο από την Βουλή των Ελλήνων ; Προσωπικά πιστεύω πως όχι. Κι όμως υπήρξαν τέτοια φαινόμενα. Θα μπορούσα να αναφέρω την περίπτωση του παλαιού ΛΑΦΚΑ, όπου σε υψηλόβαθμους και υψηλόμισθους εργαζόμενους κατακυρώθηκαν αναδρομικά δεκάδων χιλιάδων ευρώ στον καθένα, που αφαιρέθηκαν από τα έτσι κι αλλιώς ασθενούντα ταμεία, χαρακτηρίζοντας αντισυνταγματική, με αρκετή καθυστέρηση, τη σχετική διάταξη του νόμου.
Για την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων το κράτος δανείστηκε το αντίστοιχο ποσό που ήταν περισσότερο από ένα δις. Αυτή η απόφαση για λόγους αντιπολιτευτικούς-δυστυχώς- συνάντησε την σιωπηλή συναίνεση των λεγόμενων προοδευτικών κομμάτων. Στα χρόνια της κρίσης στην ουσία ο θεσμός επανήλθε με το όνομα εισφορά αλληλεγγύης
Κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Η ζωή προχωρά κι εμείς κατατριβόμαστε με αντιθέσεις για τα αυτονόητα. Η ανάγκη για συνταγματική μεταρρύθμιση είναι ασφυκτικά αναγκαία