Ο νιόφερτος

 Από την εμπειρία της ζωής του ένας άνθρωπος είναι επιβαρυμένος μ’ ένα άχθος. Στη διάρκεια της μεσολάβησαν συμβάντα σοβαρά ή ασήμαντα, έγινε συμμέτοχος γεγονότων, είδε, άκουσε, αγάπησε, πόνεσε, γεύτηκε. Πίστεψε και πάλεψε για ιδέες, επηρεάστηκε από ανθρώπους, θαύμασε δημιουργήματα του ανθρώπου, διάβασε βιβλία, έζησε γεγονότα. Στη συνείδησή του καταγράφτηκαν εκ των πραγμάτων ποικίλοι επηρεασμοί. Χωρίς να είναι ξεκάθαρο και στον ίδιο, μέσα στο υποσυνείδητό του, υπ...άρχει καταγεγραμμένη μια συσσώρευση επιθυμιών, παρορμήσεων, αναστολών κι απαγορεύσεων.
Έτσι χωρίς να το θέλει αυτοματικά τοποθετείται απέναντι στα συμβαίνοντα μ’ έναν σχεδόν αξιωματικό τρόπο. Άλλοτε με συμπάθεια και μεροληψία απέναντι σε απόψεις και συμβαίνοντα και σε άλλες φορές αναδύεται από μέσα του μια αντίθεση, μια άρνηση που μπορεί να φτάσει σε θυμό κι επιθετικότητα. Πότε αντιμετωπίζει ένα φαινόμενο με ευμένεια, με χαμόγελο, με θετική προσέγγιση, ενώ ίσως άλλα δρώμενα να του δημιουργούν μια δυσάρεστη διάθεση, έναν εκνευρισμό και μια τάση αποφυγής.
Όλα αυτά πρέπει να έχουν την εξήγησή τους μέσα στην παρελθοντολογική διαδρομή του στην κοινωνία, αλλά είναι κι αποτέλεσμα του διφυούς χαρακτήρα των πραγμάτων ανάμεσα στο διαχρονικά καλό και κακό, ανάμεσα στο σωστό ή λαθεμένο, το πρέπον και το ανάρμοστο. Έτσι γίνεται!
Κάποια στιγμή όμως ο άνθρωπος, έχοντας τη συνείδηση αυτού του χαρακτηριστικού, πρέπει να προσπαθήσει να αρθεί πάνω και πέρα από τις εντυπώσεις κι επήρειες. Να γίνει ο τρίτος, ο άλλος, ο νιόφερτος. Ν’ απελευθερώσει τη σκέψη του από τις κυριαρχούσες δεσμεύσεις που αναγκαστικά σέρνει μαζί του μετά από χιλιάδες περιστατικά. Να δει το κοινωνικό γίγνεσθαι με ολοκαίνουργο κι ανεπηρέαστο μάτι, απορρίπτοντας τις αρχικές παραδοχές.
Ψυχρά κι ουδέτερα…… Κι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο