Μικρά   Κείμενα

           

                   1.    Ο πανδαμάτωρ χρόνος

 

Μικρές στιγμές με ανθρώπους που αγαπάς. Ένα παλαιό τραγούδι, λίγο καλό κρασί και αναμνήσεις…

… -Θυμάσαι τότε που...

Μέσα σε λίγο χρόνο να πεις όλα τα μπουκωμένα μέσα σου. Να παραδεχθείς ότι τα χρόνια που πέρασαν άφησαν ανεξίτηλα σημάδια. Το δέρμα που ζάρωσε, τα μαλλιά που άσπρισαν και αραίωσαν, το μυαλό που πεταρίζει και δε φτουράει για σύνθετες και πολύπλοκες σκέψεις, η ικανότητα στον έρωτα, το περπάτημα, μ’ ένα λόγο οι αντοχές. Όλα μαζεύονται σαν πέτρες στο λαιμό σου έτοιμες να σε παρασύρουν στην άβυσσο...

Κι όμως!

Μέσα σ’ αυτήν τη μαύρη συννεφιά η καρδούλα σου, σα νιόβγαλτη κοπελίτσα, να τριγυρνά αμέριμνη πεταλούδα στον ανθισμένο ανοιξιάτικο κάμπο...

Γιατί οι επιθυμίες να μην ευθυγραμμίζονται με τις πραγματικές αντοχές; Γιατί ο πάνσοφος δημιουργός «ός  τά πάνθ’ όρά» μας έκανε όντα μιας χρήσης;         

 

   2005

 

 

                      2.      Νήμα από μετάξι

 

Παιδικά σφραγίσματα, μνήμες παλαιές, φυτεμένες στα γύρω τοπία, διηγήσεις παππούδων, παραμύθια της γιαγιάς, νουθεσίες του παπά, διδαχές του δασκάλου...

Όλα κοιμούνται ύπνο ελαφρύ και με το πρώτο φύσημα  του αγέρα ξυπνούν και ζωντανεύουν, δυναμώνουν τη διάθεση για ζωή κι αγώνα. Εθνική έξαρση και περηφάνια.

Έτσι εξηγείται η μεγάλη ζωοποιός δύναμη της πατρικής εστίας, η ταυτότητα της εθνικής μας παράδοσης.

Μέσα στον καθένα κρύβεται ένας ταξιδιώτης που ζει με τις μνήμες της πατρίδας, με το όραμα της απελευθέρωσης του γένους, με την άδολη αγάπη να δώσει πλούτο στον τόπο του, ν’ αφήσει το όνομά του στην ιστορία.

Μέσα στον καθένα μας ξαγρυπνά σιωπηλά «εν δυνάμει» ένας αρματολός που πάνω στα βουνά δίνει τη μάχη με τον Τούρκο, ένας Μακεδονομάχος που κονταροχτυπιέται με τους κομιτατζήδες, ένας αντάρτης μαχητής για την απελευθέρωση της χώρας από τον Γερμανό κατακτητή.

... Όμως συχνά πυκνά αυτά τα τρυφερά και ηρωικά όνειρα μια μικρή στραβοτιμονιά τα διολισθαίνει σε εμφύλιους σπαραγμούς, σε εθνοκαθάρσεις, σε αίμα και τάφους...

Αλήθεια! Ποιο είναι το μεταξένιο νήμα που χωρίζει τη χαρά από το χάρο;      2005

 

 

                         3.      Ο τιμητής

 

 

Όταν μιλάει η σιγουριά του σε παρασύρει. Αν είσαι ανυποψίαστος οικιοθελώς ευθυγραμμίζεσαι με το μήκος κύματός του. Έχει γνώμη και γνώση για τα πάντα. Ρετουσαρισμένος ξερόλας, ένας εγκυκλοπαιδιστής της κακιάς ώρας στην εποχή της αδήριτης εξειδίκευσης. Ο στόμφος του σπάει καρύδια. Όταν σε αιχμαλωτίσει στα δίχτυα του, τα μάτια του πετάνε φωτιές, η λεκτική αθυροστομία του σε χτυπά αλύπητα σαν ένα σκληρό μαστίγιο.

Το «θέαμα» είναι πιο παραστατικό όταν ντύνεται με «ανθρωπιστικά» χαρακτηριστικά και μοδάτες ευαισθησίες. Τότε «φτάνει» στην αποθέωση δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα σαν να ολοκληρώνει το σπασμό του.

Δεν ορρωδεί προ ουδενός. Αρκεί να ισχύουν όμως δύο «ασήμαντες» προϋποθέσεις.

Πρώτον να μην ενοχλεί τα υψηλά κλιμάκια που ορίζουν το εύρος της δικής του ασυδοσίας και δεύτερον όταν υπάρχει περίπτωση, πριν να ανοίξει το θέμα, να τρυγήσει μ’ έναν πρωθύστερο τρόπο «δι’ ίδιον όφελος» το γλυκό μέλι της υλικής ανταπόδοσης.

Σταυροφόρος της κάθαρσης ναι, ζιγκολό της τρέχουσας ιδεολογίας ναι, όχι όμως και κοροΐδο, να μη γευτεί τις χαρές της σύγχρονης τεχνολογικής μας ζωής...

2005

 

4.     Μέλλων Αυτόχειρ

 

 

Όταν τον βλέπω να σφίγγει με τα στιβαρά του χέρια το τιμόνι της θεόρατης μηχανής του, μου έρχεται στο μυαλό το αγέρωχο ύφος του «Γέρου του Μωριά» πάνω στο άλογό του, έξω από την Παλαιά Βουλή.

Ενώ όμως ο Γέρος κάθεται σιωπηλός και προσηνής μέσα στο πολύβουο πλήθος ανθρώπων και αυτοκινήτων που στροβιλίζονται γύρω του, αυτός είναι θορυβώδης και απειλητικός, βγάζοντας βρυχηθμούς από τα άσκοπα και επιδεικτικά μαρσαρίσματα της μηχανής.

Τα έντονα μεταλλικά χρώματα αντανακλούν τα γύρω φώτα, εισδύουν στο μάτι μου βιάζοντας ωμά την εναπομείνασα ηρεμία του τοπίου. Ήχοι παράφωνοι, εικόνα έντασης, σιγουριά και φιγούρα, ένας τσάμπα μάγκας για ότι υπάρχει γύρω του.

Εγώ, συντηρητικός και ξεπερασμένος από τα πράγματα, με λίγη μπαγιάτικη ζήλεια στα ξεραμένα χείλη, της ζωής κουνάω το κεφάλι μου με μια ανυπόστατη βεβαιότητα για το μέλλον του.

Σε λίγο θα ανέβω τα σκαλοπάτια για το σπίτι. Λέω ν’ αρχίσω να γράφω ένα σύντομο αλλά συγκινητικό επικήδειο για τον πρόωρο χαμό του.

Γνωρίζω περίπου τις συνθήκες. Θανατηφόρα σύγκρουση με άλλο κινούμενο ή ακίνητο κατασκεύασμα.

Δεν ξέρω τον ακριβή τόπο και χρόνο. Ας αφήσω στο κείμενό μου τα αντίστοιχα κενά...

Θα συμπληρωθούν αμέσως μετά το αδήριτο επερχόμενο συμβάν...

    2005