Μια   άποψη

Μέσα στα γεμάτα 30 χρόνια που χρημάτισα  συνεργάτης στο μεγάλο φροντιστήριο του Ηράκλειτου στο κέντρο της Αθήνας είχα την ευκαιρία, αλλά και την ευτυχία, να γνωρίσω όχι χιλιάδες, αλλά δεκάδες χιλιάδες νέους που έδιναν τη δύσκολη μάχη για την εισαγωγή τους, σε μια πανεπιστημιακή σχολή. Είναι αυτονόητο ότι αναμεσά τους υπήρχαν όλες οι δυνατές περιπτώσεις. Γνώρισα παιδιά να τα πιεις στο ποτήρι που στο πρόσωπό τους, λες και  ήταν συγκεντρωμένες όλες οι αρετές που μπορεί να στολίζουν ένα νέο παιδί. Τα ζήλεψα, τα ζήλεψα πολύ. Εγώ στην ηλικία τους οι γνώσεις μου ήταν σαφώς υπο-πολλαπλάσιες των δικών τους, όπως και η καλοσύνη τους. Στην πορεία ανακάλυπτες καθαρά ότι ήταν πανέτοιμοι για το προσωπικό τους στόχο και υπολειπόταν ο χρόνος να επαληθεύσει το γεγονός.  Ναι, αυτά τα παιδιά δεν χρειαζόντουσαν  φροντιστήριο αφού η πνευματικό τους στάθμη υπέρβαινε τις απαιτήσεις της εισαγωγής τους στη σχολή της επιλογής τους

  Το παράξενο είναι ότι αυτοί οι προικισμένοι νέοι ήταν οι πιο φανατικοί ακροατές των μαθημάτων. Ναι, υπάρχουν ταλέντα διαλεχτά. Το μόνο ερώτημα που βάζω είναι αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι δομημένο με τρόπο ώστε να αξιοποιεί και να προωθεί αυτές τις περιπτώσεις.  Μια κυρίαρχη και μηχανιστική αντίληψη της ισότητας απωθεί τους διαφέροντες από το μέσο όρο. Χρησιμοποιώντας μια αγοραία έκφραση θα έλεγα ένα τέτοιο παιδί «χαλάει την πιάτσα».

 Όλες οι χώρες δίνουν ιδιαίτερες ευκαιρίες σε τέτοια ταλέντα και υπάρχουν ειδικά σχολεία να προωθήσουν αυτές τις δυνατότητες. Οι ΗΠΑ σε κάθε χώρα, ίσως και με τη συνδρομή των εκεί πρεσβειών τους, ανιχνεύουν κι αναζητούν εντατικά τέτοιους μαθητές. Γνωρίζω περιπτώσεις που μεγάλα πανεπιστήμια της Αμερικής πριν την αποφοίτηση του μαθητή από τη μέση εκπαίδευση τους αποστέλλουν δελεαστικές υποτροφίες και βρίσκουν φυσικά ανταπόκριση

Η μόνιμη  άποψή μου είναι πως η απουσία συναγωνισμού και επιβράβευσης των αρίστων οδηγεί σε πτώση του μέσου επιπέδου εκπαιδευτικής αποτελεσματικότητας. Ας απαλλαγούμε από δεσμούς που κρατούν την παιδεία μας αλυσοδεμένη με τη μετριότητα κι ας αναζητήσουμε θεσμούς που θ’ αξιοποιούν τις δυνατότητες των ταλαντούχων Ελληνόπουλων