Όσο τα θερμά μας εθνικά θέματα καρκινοβατούν και μένουν στάσιμα, τόσο η δική μας θέση κατολισθαίνει σε χειρότερη μοίρα. Αυτό δείχνει με σαφήνεια μια πρόχειρη περιδιάβαση των συμβάντων στις τελευταίες δεκαετίες. Κάντε απλές συγκρίσεις με τις περασμένες και πεθαμένες προτάσεις λύσεων τους. Οι εθνικές τραγωδίες έχουν συμβεί κατά το πλείστον από αδιάλλακτους «υπερασπιστές της Πατρίδας» .Το τελευταίο συμβάν είναι με εκείνον τον ανεύθυνο Καλύμνιο που «περήφανος» σήκωσε την Ελληνική σημαία στα Ίμια ανοίγοντας μια ακόμα πληγή. Εγώ ενθυμούμαι πριν δεκαετίες ότι από Ελληνική πλευρά εκφράζονταν παράπονα και διαφωνίες για τη συνθήκη της Λοζάνης. Τώρα είμαστε οι υπερασπιστές της, με την αγωνία να διατηρήσουμε τα κεκτημένα.
Τι να κάνουμε; Οι ισορροπίες άλλαξαν και με πραγματικό φόβο ακούω πολεμοχαρείς κραυγές από τα πιο υπεύθυνα τυπικώς χείλη του στιλ «Μολών Λαβέ». Αντί να καλλιεργούμε κλίμα συναλλαγής και ψυχραιμίας προβαίνουμε σε άσκοπους δονκιχωτισμούς. Ας το πάρουμε απόφαση. Πρέπει να προσγειωθούμε στα σημερινά δεδομένα βλέποντας όλες τις ανοιχτές εθνικές πληγές με ρεαλισμό και αποφασιστικότητα σώζοντας ό,τι μπορούμε πλέον . Προσωπικά χόρτασα από φουσκωμένη εθνικοφροσύνη.