1917 -1980 Από τα χαμπέρια της πόλης

Ὁ ἀείμνηστος, κατά κόσμον Ἀλέξανδρος Καρακάσης ἐγεννήθη εἰς τό Νεοχώριον τοῦ Βοσπόρου τόν Ἰανουάριον τοῦ ἒτους 1917. Ἒλαβε τήν πρώτην παίδευσίν του εἰς τήν ἀκμάζουσαν τότε περίπτυστον ἀστικήν Σχολήν ἀριστεύσας δέ ταύτης εἰσήχθη τό ἒτος 1930 εἰς τήν Πατριαρχικήν Μεγάλην τοῦ Γένους Σχολήν, ἀπό τῆς ὁποίας ἀπεφοίτησε τό ἒτος 1933. Ἀκολούθως εἰσήχθη εἰς τήν γεραράν Ἱεράν Θεολογικήν Σχολήν Χάλκης, ὅπου ἐμυήθη εἰς τήν ἐπιστήμην τοῦ Θεοῦ. Ἐχειροτονήθη τόν Ὀκτώβριον τοῦ ἒτους 1939 εἰς Διάκονον ὑπό τοῦ Σχολάρχου αὐτῆς ἀειμνήστου Φιλαδελφείας Αἰμιλιανοῦ. Ἀποφοιτήσας τῆς Σχολῆς τό ἒτος 1940 διορίζεται διάκονος καί ἱεροκῆρυξ τῆς Κοινότητος Ἁγίων Θεοδώρων Βλάγκας καί ἀκολούθως ὑπηρετεῖ ὑπό τάς αὐτάς ἰδιότητας εἰς τήν Κοινότητα τοῦ Μεγάλου Ρεύματος. Τό ἒτος 1944 χειροτονεῖται ὑπό τοῦ Χριστουπόλεως Μελετίου εἰς ΙΙρεσβύτερον, τό δέ ἒτος 1946 ἀπονέμεται αὐτῷ τό ὀφφίκιον τοῦ Ἀρχιμανδρίτου. Ἒκτοτε ἀναλαμβάνει καθήκοντα Ἱερατικῶς Προϊσταμένου τῆς Κοινότητος Ταξιαρχῶν Μεγάλου Ρεύματος, ἀργότερον δέ, τό ἒτος 1951, διορίζεται ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Οἰκ. Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, Πατριαρχικός Ἐπόπτης τῆς περιφερείας τοῦ Βοσπόρου.
Τόν Αὒγουστον τοῦ ἒτους 1964, ἡ Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκ. Θρόνου ἐκτιμήσασα τό ἒργον καί τά προτερήματα αὐτοῦ, προτάσει τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, ἐξελέξατο αὐτόν εἰς τό μέγα τῆς Ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα ὑπό τόν ψιλόν τίτλον τῆς Ἐπισκοπῆς Σκοπέλου.
Ὡς ἁπλός λευΐτης ὁ Σκοπέλου Ἀλέξανδρος ὑπῆρξεν ἡ καταφυγή καί ἡ προστασία πάντων τῶν εἰς αὐτόν προστρεχόντων. Τό κύριον χαρακτηριστικόν του ἦτο ἡ ἀγάπη πρός τούς πάσχοντας, τούς πτωχούς, τούς ταπεινούς, τούς ἐγκαταλελειμμένους, τούς δυστυχεῖς. Ἐδαπάνει τά πάντα, μέχρι καί τοῦ τελευ­ταίου ὀβολοῦ του διά τά δημιουργήματα ταύτα τοῦ Θεοῦ. Ἐβοήθει, ἐπαρηγόρει, ἒπραττε τά πάντα ἵνα πάντως τινάς σώσῃ καί ὁδήγησῃ αὐτούς εἰς τήν πλήρη πίστιν καί ὑπακοήν εἰς τό θέλημα τοῦ Κυρίου. Ὑπῆρξεν σύμβολον πνευματικῆς πατρότητος, φωτοδότης τῶν νέων καί ἀδελφός τῶν γερόντων. Οὐδέποτε ἐπεδίωξε ἐπίγειον δόξαν. Συνεδύαζεν ἐν τῷ προσώπῳ του μῖγμα φωνῆς, σθεναρότητος, ἐντάσεως ἀλλά καί συγκαταβάσεως, στοργῆς καί ἀκραιφνοῦς φιλοτιμίας, ὡς καί μαχητικότητος πού ἐπέδειξε παλεύοντας λυσσαλέα τούς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας ἐκεῖ κάτω στόν ἱστορικό «Γαλατᾶν».
Ὡς βοηθός Ἐπίσκοπος τοῦ Πατριάρχου ὁ Σκοπέλου Ἀλέξανδρος ἀνεδείχθη ὑπόδειγμα Φαναριώτου Ἱεράρχου. Ἐκαλλιέργησε τό θεῖον κήρυγμα, ἀσχολούμενος μέ τήν φιλανθρωπίαν. Δέν διέκρινεν ὁ ἀείμνηστος φυλήν καί γένος. Βλέπων τό ποίμνιόν του νά ἐλαττοῦται, ὁ ἲδιος ἒπασχεν, ἐπόνει καί μέχρι τελευταίας του πνοῆς ἒμεινε πιστός καί ἀφοσιωμένος εἰς τόν τόπον του. Παρ΄ ὅλας τάς δυσκολίας ὅμως ἐπίστευεν ὅτι ή χείρ τοῦ Κυρίου θά ἐξαγάγῃ τούς πιστούς εἰς ἀναψυχήν.
Ὁ Σκοπέλου Ἀλέξανδρος ἐκοιμήθη τήν 19ην Ὀκτωβρίου τοῦ ἒτους 1980. Ἦτο ξημέρωμα Κυριακῆς... Λίγο πρίν οἱ ἱστορικές καμπάνες τοῦ «Ταξιάρχη» σημάνουν χαρμόσυνα τόν Ὄρθρον, Ἄγγελοι Κυρίου παρέλαβον αὐτόν διά νά τόν μεταφέρουν εἰς τάς αἰωνίους Μονάς. Ἡ ἀγαθή καί μεγάλη ψυχή του, καλλικέλαδος ἀηδών ὑψιπέτις, ἀγάλλεται νῦν ἐν δόξῃ ἀφθάρτῳ, καί ἐκ τῶν οὐρανίων θαλάμων συνεχίζει ἐπιῤῥεάζουσα καί εὐλογοῦσα ἡμᾶς. Τρισαιωνία καί ἀγήρως εἴη ἡ μνήμη σου ἀείμνηστε πάτερ καί Δέσποτα!