Αν κάτσω και προσθέσω τα χρόνια της ανέχειας, τα χρόνια των κυνηγητών, τις ώρες των συνεδριάσεων και ολομελειών, τα τραγικά χρόνια του στρατού, τα χρόνια της φυλακής, από τη μια μεριά κα τις αλκυονίδες μέρες από την άλλη πια ζυγαριά είναι ικανή να δείξει τη διαφορά?

Κι όμως μένει μια γεύση γλυκόπικρη. Ορισμένες στιγμές νανουρίζονται πάνω στα νούφαρα μιας απόμακρης λίμνης. Κάτι δεν είναι κι αυτό? Ας είναι καλά ο συγκαταβατικός γεραμπής. Ο πόλεμος με τη συνείδηση δεν είναι αδιάκοπος. Υπάρχουν ολιγόχρονες μέρες ανακωχής , που δίνουν την ευκαιρία για ανάσες. Φαντάζεσαι τη δυστυχία να είσαι συνέχεια σε εμπόλεμη κατάσταση?

Τώρα αν το σαράκι σιγοτρώει τα εντός σου, είναι η αυτοκράτειρα απληστία, που με μεγάλη δεξιοτεχνία κρύβουμε όλοι μέσα μας. Κι αυτό και κείνο δικό μου! Ε.. Όχιδεν είσαι μόνος πάνω στη γη. Εκατομμύρια σαν και σένα διεκδικούν μια θέση στον ήλιο….

113Stathis Papajohns, Mpampinos Gant και 111 ακόμη

12 σχόλια

1 κοινοποίηση

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση