Μια άλλη άποψη για την «επέτειο»

  
Επίτηδες άφησα να περάσουν μερικές μέρες από το γεγονός. Και τώρα που η πληθώρα των αναρτήσεων, των ποικίλων σχολίων, των επετειακών εκδηλώσεων, των κομματικών ανακοινώσεων, ακόμα και διαδηλώσεων για το απριλιανό πραξικόπημα πέρασε, ωρίμασε η στιγμή να πω και τη δική μου άποψή. Όπως παρατηρήσατε ή μπορείτε να το επαληθεύσετε με την ανίχνευση στον τοίχο μου δεν αναφέρθηκα καθόλου στο γεγονός. Γιατί άλλωστε να το κάνω; Μήπως είναι ημέρα γιορτής; Όχι βεβαίως! Είναι μια από τις αποφράδες μέρες που υπήρξαν στην ιστορία της χώρας

Ποια είναι η δική μου άποψη;

  Να αγνοούμε παντελώς την «επέτειο», να την τιμωρήσουμε με τη στάση της απόλυτης σιωπής. Υπάρχει βεβαίως η προφανής ανταπάντηση: Όχι κύριε! Είναι η ευκαιρία να καταδικάσουμε το γεγονός και να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας σε τέτοιες ανοίκειες μεθόδους. Λογικό και ευκολοεξήγητο.

Στο σημείο αυτό υπεισέρχεται η δική μου οπτική γωνιά:

Γιατί αυτό πρέπει να γίνεται πάνω στην «επέτειο». Μήπως εμμέσως της δίνουμε αξία και ικανοποιούμε τις ψευδαισθήσεις και τις επιθυμίες των λίγων αμετανόητων νοσταλγών της ;

 Καλύτερο θα ήταν να οριστεί μια άσχετη μέρα όπου θα γιορτάζεται η ιδέα της δημοκρατίας, θα τονίζεται η υποχρέωση του κάθε πολίτη να υπερασπίζεται τους θεσμούς, να σέβεται τους νόμους, να συμπαρατάττεται στη μάχη ενάντια σε κάθε είδους και μορφής φανατισμό. Τότε ο εορτασμός αυτός θα γίνει και ένα μάθημα φρονηματισμού για τις νεώτερες γενιές.

 Κλείνοντας θέλω να πω μια κουβέντα για αυτούς που- ελαφρά τη καρδία- συγκρίνουν την κατοχική πείνα, την αυταρχικότητα και τα εγκλήματα της χούντας με τη σημερινή κατάσταση :

  Τόσα ξέρουν, τόσα λένε !    Λ. Τ.