ΘΩΜΑΣ ΚΙΑΟΣ (1912- 1994)

               
     Γεννήθηκε το 1912 στην Κατράνιτσα του νομού Κοζάνης (σημερινό όνομα: Πύργοι Εορδαία ). Γυμνάσιο πήγε στην πόλη της Νάουσας, όπου γνώρισε και την μετέπειτα γυναίκα του Ευθυμία Γκιουλέκα.

Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια πήρε και το πτυχίο της Γεωπονίας. Αυτά τα χρόνια δούλεψε σε διάφορα σχολεία της Θεσσαλονίκης ανάμεσα στα οποία το κολλέγιο Ανατόλια, ενώ συγχρόνως κάνει ιδιαίτερα μαθήματα. Στη συνέχεια διορίζεται στη δημόσια εκπαίδευση. Το 1942 παντρεύεται την Ευθυμία ήδη διορισμένη δασκάλα και ζει μαζί της όλες τις μετέπειτα περιπέτειες. Το 1943 γεννιέται ο μοναχογιός τους Νίκος, που κι’ αυτός σπουδάζει Φυσική, αλλά επαγγελματικά ασχολείται με τη δημοσιογραφία.

Στη Κατοχή είναι διορισμένος στο γυμνάσιο της Έδεσσας. Στην επέτειο της 25 Μαρτίου του 1944 κάνει με τους μαθητές του σχολείου παρέλαση στους κεντρικούς δρόμους της πόλης τραγουδώντας πατριωτικά τραγούδια, πράξη ιδιαίτερα ριψοκίνδυνη αφού ο κατακτητής είναι παρών και η απειλή άμεση.

Από τους πρώτους προσχωρεί μαζί με τη γυναίκα του στο κίνημα της Εθνικής Αντίστασης, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Την περίοδο αυτή είναι υπεύθυνος της Εθνικής Αλληλεγγύης Βορείου Ελλάδος, ενώ συγχρόνως εργάζεται στην εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Λαϊκή Φωνή» Συλλαμβάνεται το 1946 με κατασκευασμένες κατηγορίες και εκτοπίζεται στη Φολέγανδρο. Τρία χρόνια ζει την κόλαση στο Μακρονήσι και τέλος εκτοπίζεται στον Αη Στράτη. Με βάση τα εκδικητικά ψηφίσματα Θ και ΜΘ απολύονται, αυτός και η γυναίκα του, από τις θέσεις τους στο δημόσιο.

 Απελευθερώνεται το 1957 και αρχίζει την επαγγελματική απασχόλησή του στο φροντιστηριακό χώρο. Εργάστηκε ως καθηγητής σε πολλά φροντιστήρια, όπως το Πρότυπο, του Κανέλλου, του Σταύρακα του Μπόκου κ.ά.

         Με το πραξικόπημα των συνταγματαρχών συλλαμβάνεται πάλι και εξορίζεται. Το ίδιο και  η γυναίκα του Ευθυμία. Απελευθερώνεται από τους τελευταίους και συνεχίζει μέχρι την συνταξιοδότησή του το επάγγελμα του φροντιστή.

   Έτσι σταθερός και συνεπής συνεχίζει μέχρι το τέλος της ζωής του, πιστός στις ιδέες που ενστερνίστηκε από τα πρώτα χρόνια της νεότητάς του. Πέθανε το 1994, γεμάτος εμπειρίες έχοντας εξασφαλίσει τη γενική αναγνώριση και το σεβασμό όλων.