Η τ ρ ι τ ο β ά θ μ ι α ε κ π α ί δ ε υ σ η ( μια άλλη άποψη)

Η μόρφωση στην εποχή μας είναι δικαίωμα κι εργαλείο να γνωρίσεις τον κόσμο και την ιστορία του ανθρώπου επί της γης. N’ ανακαλύψεις τους φυσικούς νόμους, τις αρχές που διέπουν τη λειτουργία της κοινωνίας   και τόσα άλλα χρήσιμα ακόμα.

Παλαιότερα πιστευόταν πως  η μόρφωση εξευγενίζει τον άνθρωπο και  τον  αμείβει  με καλύτερο χαρακτήρα, τον κάνει ηθικότερο και  πιο συμβατό στοιχείο  μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Όμως ας είμαστε ειλικρινείς. Τελικώς,  στην εποχή που η «μόρφωση, δηλαδή η γνώση» έγινε κτήμα της πλειοψηφίας των ανθρώπων, ο τελευταίος ισχυρισμός δεν επαληθεύτηκε

Αντιθέτως τα γενετικά ελαττώματα που συνοδεύουν μέσα στον ιστορικό χρόνο τον άνθρωπο παρέμειναν απτόητα σε μέγεθος και ένταση,  για να μην ισχυριστώ ότι με τη γνώση επινοήθηκαν νέοι, πιο  σατανικοί κι αποτελεσματικοί τρόποι, για την εκμετάλλευση, την υφαρπαγή και την αδικία. Ίσως εκ πρώτης όψεως να φαίνεται υπερβολικός αυτός ο ισχυρισμός, αλλά έστω και εν μέρει, ισχύει! Δυστυχώς!!

Σε άλλους χώρους και με άλλους τρόπους πρέπει να αναζητηθούν  μέθοδοι βελτίωσης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τουλάχιστον κατά ένα ποσοστό, γιατί η ζήλεια για ό,τι κατέχει ο άλλος, η αρπακτικότητα και οι εξ αυτών συνέπειες μεταφέρονται στο DNA  του ανθρώπου. Μόνο επειδή δεν είναι ισομερώς κατανεμημένο δημιουργείται η ελπίδα για τη μερική τους τιθάσευση. εκεί που υπάρχει όντως ενοχλητική έξαρση.

Αυτή η εισαγωγή ίσως να μην φαίνεται συμβατή με τον τίτλο του άρθρου, αλλά εγώ τη θεωρώ χρήσιμη  κι ενισχυτική  στα επιχειρήματα που θα  ακολουθήσουν. Εξ αρχής να δηλώσω κατηγορηματικά κάτι. Δεν ομιλώ ως εκπρόσωπος μιας ομάδας συμφερόντων. Ομιλώ ως ένας απλός Έλληνας πολίτης που αγαπά και πονάει τη χώρα του και το μόνο κίνητρό του είναι πώς θα βοηθήσει τη πατρίδα να ξεφύγει από τη μιζέρια και το τέλμα που τη δέρνει

Εφόσον ο νόμος ορίζει την εννιάχρονη παιδεία υποχρεωτική είναι αυτονόητο το καθήκον της πολιτείας  να την παρέχει. Και αυτό κάνει, παρά τις αδυναμίες που υπάρχουν και που- κατά την ταπεινή μου γνώμη- δεν οφείλονται στην  ελλειπή χρηματοδότηση από το κράτος, αλλά κυρίως στη μειωμένη ευθύνη όλων των παραγόντων που ασκούν ή ελέγχουν το χώρο. Στην εγχώρια κοινωνία επικρατούν μια σειρά ψευδαισθήσεις, δεσμεύσεις και απαγορευτικές αντιλήψεις που δε στηρίζονται σε καμιά αντικειμενική ανάγκη, αλλά μόνο σε στρεβλώσεις των τελευταίων χρόνων και μια ριζωμένη αντίληψη ότι για όλα πρέπει να τα «φροντίζει το κράτος».

Αυτές οι στρεβλώσεις αντί να αίρονται με την πάροδο του χρόνου έγιναν ευρύτερες, βαθύτερες και πέρασαν σα μεταδοτική αρρώστια σε μεγάλες μάζες του λαού. Για όλα τα δεινά που δέρνουν πολλούς, φταίει το κράτος, που από αυτούς αντιμετωπίζεται σαν τρίτος παράγοντας ξένος από αυτούς και με βάση αυτήν την αντίληψη δεν αισθάνονται ποτέ ότι και οι ίδιοι είναι συνιστώσες του προβλήματος. Είναι τόσο εύκολο και συγχρόνως τόσο ανακουφιστικό να μεταθέτεις τις ευθύνες αλλού.

Θα έχετε παρατηρήσει επανειλημμένως το ύφος και το περιεχόμενο δηλώσεων

 παραγόντων της  κρατικοκρατούμενης κοινωνίας μας.

 Ό,τι δεν προέρχεται  και δεν ελέγχεται από το κράτος  είναι βλαβερό, είναι ξενοκινούμενο και βλαπτικό  για τα συμφέροντα του κράτους,  εννοώντας στην πραγματικότητα τα δικά τους  ιδιωτικά συμφέροντα   

Η τριτοβάθμια εκπαίδευση όμως δεν είναι υποχρεωτική. Άλλωστε από τη στιγμή που οι υποψήφιοι ήταν περισσότεροι από τις διαθέσιμες θέσεις καθιερώθηκαν εξετάσεις αξιολόγησης και η εισαγωγή κρίνεται από την απόδοση σ’ αυτές. Στο χώρο αυτό χρειάζεται μια επανάσταση θεσμών, αντιλήψεων και οργάνωσης. Ένα πλήρες αναποδογύρισμα και θάψιμο των ιδεοληψιών που μέχρι τώρα κυριαρχούν

Τα Πανεπιστήμια πρέπει να είναι ανεξάρτητοι και αυτοσυντηρούμενοι οργανισμοί κάτω από τη χαλαρή εποπτεία του αρμόδιου υπουργείου. Θα υπάρχει μια λογική επιχορήγηση από το δημόσιο κορβανά συναρτημένη με την ένταση της εποπτείας από το υπουργείο. Όσο μικρότερο είναι το ποσοστό της επιχορήγησης τόσο θα αυξάνεται  η ελευθερία των κινήσεων του ιδρύματος. Τα έσοδα θα είναι από όλες τις δυνατές πηγές, όπως χορηγίες από άτομα, από επιχειρήσεις, άλλης μορφής ιδρύματα και από τα αντίστοιχα δίδακτρα που θα καταβάλουν οι φοιτώντες σε αυτό. Το προσωπικό των ιδρυμάτων θα δίνει τη μάχη να εξασφαλίζει τη μισθοδοσία του κι αυτό θα δράσει ευεργετικά, ως προς την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών για την προσέλκυση δωρητών και υποψηφίων φοιτητών.  Το ίδρυμα θα υποχρεώνεται να έχει ένα ποσοστό υποτροφιών  που θα δίνονται με βάση την απόδοση του φοιτητού συνδυασμένη με οικονομικά κριτήρια, έτσι ώστε να περιοριστεί στο ελάχιστο ο αποκλεισμός νέων για οικονομικούς λόγους.

Η εισαγωγή των φοιτητών θα γίνεται με εξετάσεις που θα οργανώνει το ίδιο το ίδρυμα εγκαίρως σε ύλη που θα εκτείνεται σε ποικιλία – προκαθορισμένων  όμως- σχετικών θεμάτων. Κάθε ίδρυμα θα διεξάγει τις δικές του εξετάσεις σε εγκαίρως προκαθορισμένη ύλη, ορίζοντας τους όρους και τα προσόντα. Το ίδιο θα εκδίδει τα αποτελέσματα και θα έχει την πλήρη ευθύνη τους.

 Ας σταματήσει αυτή η κοροϊδία της δωρεάν τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που αφόπλισε κάθε φιλοδοξία, κάθε προσπάθεια βελτίωσης  των συνθηκών αφού εξαφανίστηκαν τα κίνητρα του συναγωνισμού και ο καθένας διδάσκων άμα τη εκλογή του μη υπάρχοντος λόγου και ελέγχου κάθεται στις δάφνες του θρόνου του αναμένοντας την επόμενη ανταμοιβή.  Ένα διορισμό  σε κάποιον οργανισμό ή ακόμα χειρότερα σε υπουργικό θώκο. Άνδρες, που δε δοκιμάστηκαν στη ζωή, ανίκανοι να χειριστούν τα του οίκου τους αναλαμβάνουν να χειριστούν τα συμφέροντα και τις τύχες ολόκληρης της χώρας. Τα αποτελέσματα τέτοιων επιπόλαιων πειραματισμών τα έχει ήδη πληρώσει πολλάκις η χώρα.

Τώρα όλες οι δαπάνες των ιδρυμάτων καλύπτονται από το κράτος, δηλαδή από όλους μας. Με τη δική μου πρόταση θα πληρώνουν μόνο αυτοί που γεύονται τα αγαθά της. Η καραμέλα της «δωρεάν παιδείας» εξυπηρετεί μόνο αυτούς που δεν συνεισφέρουν στο δημόσιο κορβανά, αυτούς που φοροδιαφεύγουν κι αυτούς που τους λείπει ο κοινός νους.

Τα τριτοβάθμια όργανα πρέπει να βρίσκονται σε καθεστώς διαρκούς αξιολόγησης από ανεξάρτητη αρχή, που θα απαρτίζεται από επίλεκτα άτομα της κοινωνίας μας. Αυτή θα ορίσει τους όρους και τα κριτήρια της αξιολόγησης βοηθούμενη από τη διεθνή εμπειρία άλλων χωρών, που θα την προσαρμόσουν στις εγχώριες συνθήκες. Θα κατατάσσουν έτσι όλα τα ιδρύματα σε μια αξιολογική σειρά, που θα ανακοινώνεται δημόσια. Αυτή η κατάταξη θα είναι κι ένας οδηγός στους γονείς και μαθητές να κάνουν την επιλογή τους. Ο συναγωνισμός των ιδρυμάτων να πετύχουν την καλύτερη θέση στην κατάταξη θα λειτουργήσει ως το καλύτερο κίνητρο για τη διαρκή προσπάθεια των διδασκόντων να πετύχουν  καλύτερη θέση.

Σημαντικό ρόλο στην επιλογή των μαθημάτων και τα προσόντα των διδασκόντων θα είναι η σύνδεση των σπουδών με τις ανάγκες και τις τάσεις της αγοράς. Τα μαθήματα γενικού μορφωτικού κλίματος θα είναι μαθήματα επιλογής για όσους ενδιαφέρονται και βεβαίως η απόδοση σ’ αυτά θα παίζει ρόλο στην τελική βαθμολογία του απόφοιτου.

Οι υπάρχουσες κτιριακές εγκαταστάσεις και ο εσωτερικός τους εξοπλισμός θα παραχωρηθούν, έναντι ενός λογικού ενοικίου στη διοίκηση του ιδρύματος για ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Η ίδια η διοίκηση θα έχει την ευθύνη της συντήρησης τους. Άλλωστε η ποιότητα αυτών των εγκαταστάσεων θα είναι ένα από τα κίνητρα προσέλκυσης υποψηφίων φοιτητών