Η α λ υ σ ί δ α τ ω ν λ α θ ώ ν

(Γνωρίζω ότι με το άρθρο θα στεναχωρήσω κάποιους φίλους, αλλά διεκδικώ το δικαίωμα να λέω ευθέως, όπως μέχρι τώρα έκανα. την άποψη μου υποσχόμενος αυστηρά ότι με σεβασμό θα αντιμετωπίσω και την οποιαδήποτε άλλη  ακόμα και την αντίθετη)  

Κάναμε- και δικαίως- τις πάσης φύσεως υποτιμητικές κρίσεις για τις περίπου 430.000 Έλληνες ψηφοφόρους, που στις γενικές εκλογές του 2012, επέλεξαν το ναζιστικού φυράματος κόμμα της Χ.Α. Φαινόμενο ιδιαίτερα ανησυχητικό για το βαθμό ωριμότητας και ιστορικής μνήμης σημαντικού ποσοστού του εκλογικού μας σώματος.

Όμως  πρέπει συγχρόνως να παραδεχθούμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα ανωριμότητας. Διατρέχοντας την ιστορική πορεία πολύ συχνά συναντάμε αντίστοιχα  παραδείγματα πολιτικής αβελτηρίας.

Ας αναφερθώ στα τελευταία χρόνια.

Το 2010, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις των αρμοδίων φορέων, πάνω από 1.000.000 Έλληνες προσέτρεξαν εκουσίως, με τη συνοδεία των ανάλογων τυμπανοκρουσιών, να αναδείξουν αρχηγό του κυρίου κόμματος της δημοκρατικής παράταξης τον εμφανώς ελλιπή Γ.Α.Π, που στην ουσία το μόνο προσόν που διέθετε ήταν το όνομά του. Το ακόμα τραγικότερο είναι πως μετ’ ολίγον ο Ελληνικός λαός τον ψήφισε και του εμπιστεύτηκε τη  διακυβέρνηση της χώρας σε μια όλως ιδιαιτέρως κρίσιμη περίοδο γι αυτήν.

Ας μην κραυγάζουμε και οδυρόμαστε σαν προδομένες νύφες πάνω στην νυφική παστάδα μετά την ανακάλυψη της ανικανότητας του γαμπρού. Οι ίδιοι ενσυνειδήτως τον επιλέξαμε! Λίγη σεμνότητα κι αυτοκριτική εν προκειμένω δεν θα ήταν άχρηστη. Όχι ότι θα διόρθωνε τα πράγματα, αλλά τουλάχιστον θα μας έκανε προσεκτικότερους στο μέλλον.

Μετά το ανεκδιήγητο «λεφτά υπάρχουν», που λίγο πριν τον γκρεμό εφησύχασε επικινδύνως το λαό, στον πρώτο κρίσιμο χρόνο της διακυβέρνησής του ασχολήθηκε με ηλιθιότητες του στιλ «ανοιχτή διακυβέρνηση», «πράσινη ανάπτυξη», «φυσική διατροφή και γυμναστική» κι άλλα τέτοιες βαρύγδουπες φούσκες κενές παντελώς περιεχομένου.

 Προσωπικά μου θυμίζουν ένα απόσπασμα από ένα σκετς, που ερμήνευσα σε μια παιδική πανηγυρική εκδήλωση, που συχνά γίνονταν παλαιότερα, ενώπιον ακροατηρίου, όταν γεμάτος έπαρση υπερηφανευόμουν ότι έλυσα το «μυστήριο της κόνεως της ευρεθείσης επί θραύσματος λίθου εν Κουτσοχωρίω, τέως δήμου Ξηροκαμπίας!!» . Με έκφραση των ημερών μας, «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε»

Συγκέντρωσε γύρω του ένα επιτελείο κυρίως  άκαπνων  συνεργατών, ίδιας υφής και ιδιοσυγκρασίας με τον ίδιο,  μέσα από κοσμικά σαλόνια ή μακρινές βιβλιοθήκες, που «γνώριζαν» την κατάσταση της χώρας  μόνον εξ αποστάσεως, επικαλούμενος τους  μεταπτυχιακούς τους  τίτλους που ίσως να έχουν κάποια αξία για την κατάληψη μιας ακίνδυνης  καθηγητικής έδρας, αλλά δεν είναι εφόδιο και γνώση δια την άσκηση υπεύθυνης διοίκησης.

Κι όταν τα πράγματα έφτασαν στο Αμήν από το ακριτικό Καστελλόριζο, εν είδει ταρατατζούμ, ψέλλισε μερικά μισόλογα. Η ευθύνη του είναι τεράστια, οι πράξεις του εγκληματικές. Όμως δεν το βάζει κάτω. Διεκδικεί την επιστροφή στην κεντρική σκηνή. Γιατί όχι! Το έργο ξαναπαίχτηκε με τον πατέρα του και είχε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία.