Η κ α κ ή μ α ς ….. τ ρ ό ι κ α

 

Σε παλαιότερο κείμενο μου, με τον τίτλο Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ είχα βάλει μια σειρά ερωτημάτων για να εξηγηθεί το πώς οδηγηθήκαμε στο οικονομικό αδιέξοδο, που εξ αιτίας του επιβλήθηκαν τα σκληρά περιοριστικά μέτρα. Ο βασικός κορμός των ερωτημάτων ήταν να εξηγηθεί με αριθμούς και με ημερομηνίες πως, από ποιους και γιατί  δημιουργήθηκε το δυσβάστακτο δημόσιο χρέος μέσα στις τελευταίες δεκαετίες και τόνιζα την υποχρέωση των ιθυνόντων και των οικονομικών συμβούλων της κυβέρνησης και των κομμάτων να ερευνήσουν το θέμα και να παρουσιάσουν στην κοινή γνώμη τα αποτελέσματα της έρευνας 

 Μέχρι τώρα, τουλάχιστον εγώ, δεν είδα καμιά μελέτη. Αντίθετα συνεχίστηκε η ανούσια κοκορομαχία των γενικής φύσεως κατηγοριών που επιρρίπτει ο ένας στον άλλο . Από την πλευρά των κυβερνώντων τονίζεται η προσπάθεια που καταβάλλεται να επέλθει διόρθωση στους οικονομικούς δείκτες και από τη πλευρά της αντιπολίτευσης οι κατάρες για το μνημόνιο, οι μετέωρες κατηγορίες για λιτότητα, λες και υπάρχουν χρήματα που δεν μοιράζονται.

 Ουδείς μπαίνει στην ουσία του ερωτήματος :

 Πώς τόσα χρόνια μια εναλλασσόμενη από τα δυο κόμματα κυβέρνηση διατηρούσε έναν εξόφθαλμα ελλειμματικό προϋπολογισμό, χωρίς την συναίσθηση της ευθύνης μόνο και μόνο να κερδίσει πόντους στις επόμενες εκλογές υποχωρώντας τροχάδην σε παράλογα αιτήματα κλάδων του στενού κι ευρύτερου δημόσιου τομέα. Αυτή είναι η μια πλευρά του νομίσματος.

 Υπάρχει όμως και η δεύτερη. Πώς τα αντιπολιτευόμενα κόμματα δεν κατήγγελλαν αυτή  την ασυδοσία κι αντίθετα υποστήριζαν αιτήματα για μεγαλύτερες παροχές. Ομιλούσαν για πολιτικές σκληρής λιτότητας με τέτοια ελλείμματα και χαρακτήριζαν την αποδοχή των παράλογων αιτημάτων ως νίκες του συνδικαλιστικού κι εργατικού κινήματος.

Ποιοι από τους γνωρίζοντες στοιχειώδη οικονομικά, υπεράριθμους καθηγητές των ανωτάτων ιδρυμάτων, που τώρα το παίζουν Ροβεσπιέροι, έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου. Σε τι πράξεις προέβησαν για να θεωρηθούν άξιοι του μισθού τους;

Προσωπικά γνωρίζω δυο περιπτώσεις. Πρώτον τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος στην ετήσια έκθεσή του, που όμως αυτή αντιμετωπίζονταν ως πράξη επετειακού χαρακτήρα και δεύτερον τις επανειλημμένες δηλώσεις του επίτιμου  Κ. Μητσοτάκη, που εύκολα αποκρούονταν με την εύκολη και άδικη υποτίμησή τους. Είναι γεγονός ανθρώπινο. Οι Κασσάνδρες είναι ενοχλητικές

Τώρα αυτά συνέβησαν και δεν γυρίζουν πίσω. Τι μέλλει γενέσθαι;

Πρώτα να μελετηθούν τα στοιχεία που μας οδήγησαν σε αυτή τη θέση. Να δημοσιοποιηθούν τα νούμερα. Που δαπανήθηκαν τα τεράστια ποσά, έτσι ώστε να προλάβουμε την επανάληψή τους. Η βασική αρχή είναι

                            Δ α π α ν ά ς    ό σ α    π α ρ ά γ ε ι ς.

Άρα για να αυξηθεί το διαθέσιμο ποσόν για δαπάνη πρέπει να αυξηθεί ο παραγόμενος πλούτος.

Ήδη οι παλαιοκομματικοί άρχισαν να μοιράζουν τον ανύπαρκτο νέο πλούτο. Βλέπω εύκολο πισωγύρισμα στα ειωθότα. Αντί να δώσουν τη μάχη να πείσουν ότι η εικονική πραγματικότητα της περασμένης δεκαετίας δεν είναι δυνατόν να επαναληφθεί κι ότι πρέπει να προσαρμοστούμε στα πραγματικά μας μεγέθη μοιράζουν ψεύτικες ελπίδες

 Οι διάφοροι καθηγητάδες που κυκλοφορούν από κανάλι σε κανάλι εργαζόμενοι κυρίως για την προσωπική εκλογή τους στις επόμενες εκλογές; Δεν χρειάζεται να αναφέρω το πολλάκις ειπωθέν από τον Κλεμανσό για τη χρησιμότητα τους στη διακυβέρνηση μιας χώρας.

Καλά οι παλαιοκομματικοί, δουλειά τους είναι να λειτουργούν έτσι. Τα νέα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία; Ανερυθρίαστα να κομπάζουν ότι έχουν έτοιμο πρόγραμμα διακυβέρνησης κι ότι θα δώσουν πίσω ότι χάθηκε από τις επιταγές της κακιάς τρόικας! Χριστέ μου! Κι ένας απλός μαθητής του γυμνασίου θα μπορούσε να τους αποδείξει ότι τα νούμερα δε βγαίνουν και το μόνο που μπορούν να «πετύχουν» είναι να διαιωνίσουν για μια ακόμα φορά την πορεία προς τον κατήφορο.

 Οι αριθμοί δε δίνονται, αλλά και δε ζητούνται, γιατί θα φανεί ξεκάθαρα η γύμνια των εκατέρωθεν επιχειρημάτων…..

Ναι… η τρόικα φταίει για όλα Α! ρε σανίδα που χρειαζόμαστε !!